معنی غدنگ
- غدنگ
- ابله، نادان، کودن، بداندام، بدشکل
واژههای مرتبط با غدنگ
غدنگ
- غدنگ
- نادان، احمق، بی آرام، جاهل، ابله
غدنگ
- غدنگ
- احمق، نادان، بدشکل، بد اندام
غدنگ
- غدنگ
- غدفره. ابله. جاهل. نادان. احمق و بی آرام و بی اندام. (برهان) (آنندراج). بی اندام و ابله طبع. (فرهنگ اسدی نسخۀ خطی نخجوانی). مرد بی اندام و ابله و نامطبوع. (فرهنگ اوبهی). شخص جانورطبع. (لسان العجم شعوری). بی اندام. ابله دیدار:
همه چون غول بیابان همه چون مار صلیب
همه بدزهره به خوی و همه چون کاک غدنگ.
قریعالدهر (از فرهنگ اسدی چ پاول هورن).
مخالفان ترا چون شرنگ باشد شهد
گرفته خلق جهان شان به سخره همچو غدنگ.
شمس فخری (از فرهنگ جهانگیری).
رجوع به غدنگ شود
خدنگ
- خدنگ
- درختی است بسیار سخت که از چوب آن نیزه و تیر و زین اسب سازند. یا تیر خدنگ. تیری که از چوب خدنگ سازند. یا زین خدنگ. زین اسب که از چوب خدنگ سازند
مدنگ
- مدنگ
- کلید یا دندانۀ کلید، چوب پس در، کلون
خدنگ
- خدنگ
- درختی با چوب سخت و محکم که از آن نیزه، تیر، زین اسب و مانند آن می ساختند،
برای مِثال پیشگاهی فراخ و اوجی تنگ / از بسی شاخ سرو و بید و خدنگ ،(نظامی۴ - ۶۷۹)
تیر راست و بلندی که از چوب این درخت می ساختند،برای مِثال مگر دشمن است این که آمد به جنگ / ز دورش بدوزم به تیر خدنگ ، کنایه از راست و بلند(سعدی۱ - ۵۳)
کدنگ
- کدنگ
- کدین، چوبی که گازران با آن جامه را می کوبند، کوبین، شنگینه، پُتک، وسیلۀ پولادی سنگین شبیه چکش با دستۀ چوبی بزرگ که آهنگران با آن آهن را در روی سندان می کوبند، خایِسک، پَکوک، کوبَن
غرنگ
- غرنگ
- صدای گریه و ناله،
برای مِثال مرا گریستن اندر غم تو آیین گشت / چنان که هیچ نیاسایم از غریو و غرنگ ، نوحه، صدایی که هنگام گریستن در گلو می پیچد،(فرخی - ۴۵۳) برای مِثال به خروش اندرش گرفته غریو / به گلو اندرش بمانده غرنگ (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۶)
عدنگ
- عدنگ
- این واژه به همین گونه در برهان قاطع آمده و فرهنگ آنندراج آن را پارسی می داند از این روی واژه باید ادنگ باشد یکی از آرش های دنگ در پارسی گول و بیهوش است برهان عدنگ را برابر با نادان آورده و ناخوشایند