معنی آفرین گر
- آفرین گر
- آفرین گو، آفرین خوان، ستایش کننده
واژههای مرتبط با آفرین گر
آفرین گر
- آفرین گر
- آفرین خوان. آفرین گوی:
نهاد آن روی خون آلود بر خاک
اَبَر شاه آفرینگر، با دل پاک.
(ویس و رامین).
جوان و پیر سزد آفرین گر تو که تو
بسال و بخت جوانی بعقل و دانش پیر.
معزی
آفرینشگر
- آفرینشگر
- خلاق، خالق
آفرین گل
- آفرین گل
- گل تحسین برانگیز، کنایه از دختر بسیار زیبا، مرکب از آفرین (واژه تحسین) + گل
نفرین گر
- نفرین گر
- نفرین کننده
آفرینشگر
- آفرینشگر
- خالق، خلاق، صانع، مبدع
متضاد: ویرانگر
آفرینش گری
- آفرینش گری
- نیروی خلاقه، خلاقیت
آفرین مهر
- آفرین مهر
- بسیار بامحبت، زیبا مانند خورشید، مرکب از آفرین (واژه تحسین) + مهر (محبت یا خورشید)، کسی که از زیبایی مانند خورشید است
فریه گر
- فریه گر
- لعنت کننده. نفرین کننده. کسانی که در جنگ از دور به سپاه دشمن دشنام دهند و آنهارا به خشم آرند: سپهسالاری وی ابوالحسن حاجب داشت و فریه گران بر باره شدند. (تاریخ سیستان)
آهین گر
- آهین گر
- آهنگر