اسواط اسواط جَمعِ واژۀ سوط. تازیانه ها. (منتهی الارب). - دارهالاسواط، یکی از دارات عرب در ظهر ابرق، درمضجع، و آن برقه بیضاء است ازآن ِ بنی قیس بن جزٔبن کعب بن ابی بکر بن کلاب. (معجم البلدان) لغت نامه دهخدا