معنی سپوزگار
- سپوزگار
- کسی که در کارها درنگ و تاخیر کند، تنبل، سست، بیکار، کاهل، هنجام، کسل، جایمند، تنند، اژکهان، اژکان، اژکهن، سپوزکار
واژههای مرتبط با سپوزگار
سپوزگار
- سپوزگار
- مُرَکَّب اَز: سپوز + گار، پسوند مبالغه، آنکه کارها را پس اندازد و تأخیر کند. (برهان)، سست و کاهل و کسی که کاری را بتأخیر کند و بازپس اندازد. (ناظم الاطباء) :
هرکه باشد سپوزگار بدهر
نوش با کام او بود چون زهر.
ابوشکور بلخی.
تا پادافره گناهکاران و مرگ ارزانان و فرمان سپوزگاران بمن کنند. (کارنامۀ اردشیر بابکان)
سپوزکار
- سپوزکار
- کسی که در کارها درنگ و تاخیر کند، تَنبَل، سُست، بیکار، کاهِل، هَنجام، کَسِل، جایمَند، تَنَند، اَژکَهان، اَژکان، اَژکَهَن، سَپوزگار،
برای مِثال هر که باشد سپوزکار به دهر / نوش در کام او شود چون زهر (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۸۶)
سپوزکار
- سپوزکار
- کسی که در کارها تأخیر کند
سپوزگاری
- سپوزگاری
- عمل سپوزگار. مماطله. دفعالوقت کردن، عمل فروکردن بزور و عنف
سپوزکار
- سپوزکار
- رجوع به سپوزگار شود
سپوزکار
- سپوزکار
- بی قید، پشت گوش انداز، تنبل، مماطله کار
متضاد: متعهد، مسئول، وظیفه دان، وظیفه شناس، زرنگ
آموزگار
- آموزگار
- معلم، مدرس
آموزگار
- آموزگار
- آنکه آموزد، معلم، استاد
سپوز کار
- سپوز کار
- کسی که در کارها تاخیر کند آنکه در امور مماطله کند
