خواجه نصیر طوسی گوید: آن باشد که قابل اشتقاق بود چون ضرب. (اساس الاقتباس ص 15). مقابل اسم جامد، بلند کردن، بجانب سماوه رفتن. (منتهی الارب). بناحیت سماوه رفتن. (تاج المصادر بیهقی) ، گشادن. باز کردن. نهادن، چنانکه دری را در کویی یا صحنی. آویختن در: الی ان صرنا الی درب قد اسماه بناحیه باب الشام. (ابی العباس محمد بن طاهر بن محمد بن عبدالله بن طاهر، از معجم الادباء یاقوت چ مارگلیوث ج 2 ص 133 س 15)
