موضعی است در کوههای مُزَیْنه. ابن السکیت گوید:رواوه و المنتضی و ذوالسلائل نام چند وادی است که بین فُرْع و مدینه قرار دارند. کثیر گوید: و غیّر آیات ببرق رواوه تنائی اللیالی و المدی المتطاول. (از معجم البلدان). و ابن هرمه در بیت ذیل برای ضرورت وزن رواوه را مثنی آورده است و این معمول شعر است: حی الدیار بمنشد فالمنتضی فالهضب هضب رواوتین الی لأی. (از معجم البلدان چ 1957 میلادی)
رباب را گویند، و آن سازی است مشهور و معنی ترکیبی آن آواز حزین برآورنده است، چه رو، آواز حزین و آوه برآورندۀ صدا و ندا باشد. (برهان قاطع). و آنرا معرب کرده، رباب گفته اند که معروف است و نام بعضی نهاده اند مانند رباب و ربابه. (آنندراج) (انجمن آرا). آلتی از موسیقی که رباب نیز گویند. (ناظم الاطباء). شاشنگ. شاشک. شارشک. رجوع به رباب و شاشنگ شود
