معنی خورنگاه

خورنگاه: جای طعام خوردن، اتاق ناهارخوری، قسمتی از کاخ یا کوشک که جای غذا خوردن پادشاه و کسان او بوده است

تصویری از خورنگاه — تصویر خورنگاه

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با خورنگاه

خورنگاه

خورنگاه: کاخ با شکوه کوشک با جلال

خورنگاه

فرهنگ لغت هوشیار

خورنگاه

خورنگاه: کاخ باشکوه، نام قصر باشکوهی در جده که به دستور پادشاه آن نعمان برای بهرام گور ساخته شد، خورنق

خورنگاه

فرهنگ فارسی معین

دورنگاه

دورنگاه: دوربین

دورنگاه

فرهنگ لغت هوشیار

خوانگاه

خوانگاه: خانه سرا، محلی که درویشان و مرشدان در آن سکونت کنند و رسوم و آداب تصوف را اجرا نمایند

فرهنگ لغت هوشیار

خوردنگاه

خوردنگاه: جای خوردن. مأکل. خوردنگه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خوردگاه

خوردگاه: جای خوردن:
چنان خور تر و خشک این خوردگاه
که اندازۀ طبع داری نگاه.
نظامی.
، رسغ. جای باریک پیوند سر دست و پا. خرده گاه: دایره، چیزی که محاذی آخر خوردگاه چاروا افتد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خورنگار

خورنگار: اسبابی است برای پیام دادن. رجوع به دایرهالمعارف فارسی شود

لغت نامه دهخدا

کورنگاه

کورنگاه: کورچشم. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

دورنگاه

دورنگاه: دوربین. (ناظم الاطباء). آنکه به دور نگاه کند و بیند: شیان، مرد دوربین و دورنگاه. (یادداشت مؤلف). رجوع به دوربین شود

لغت نامه دهخدا