معنی اهل بغی
- اهل بغی
- مردم نافرمان و بدکردار و ستمگر
واژههای مرتبط با اهل بغی
اهل بغی
- اهل بغی
- ستمکاران
اهل بغی
- اهل بغی
- شریر. مفسد. ظالم. (آنندراج). و رجوع به اهل شود، زن. (شرح قران السعدین از آنندراج) :
کرده زنخ شان ز محاسن کنار
اهل زنخ راز محاسن چه کار.
امیرخسرو (از آنندراج)
اهل لغت
- اهل لغت
- لغت دان، لغوی
اهل بیت
- اهل بیت
- زه و زاد زاد و رود من زآفت زاد و رود غمناک - دل درتب گرم و دیده نمناک (تحفه العراقین خاقانی) پلو خوران (گویش گیلکی) ساکنان یک حانه افراد خانواده، خاندان پیغمبر خویشان پیغمبر: اگر خواهی که با حشمت زاهل البیت دین باشی بباید در ره ایمان یکی تسلیم سلمانی. (سنائی)، زن وفرزندشخص
اهل بخیه
- اهل بخیه
- پالان دوزانی که خود را درزی (خیاط) می نامند درزی نمایان
اهل بیت
- اهل بیت
- افراد خانواده، خاندان پیغمبر اسلام
اهل بخیه
- اهل بخیه
- دارای عادت یا رفتار ناپسند مثلاً طرف اهل بخیه بود و از فاصلۀ دومتری بوی تریاک دهنش می آمد، ناوارد و بی تجربه در کاری، دارای مهارت در امری
اهل بخیه
- اهل بخیه
- اهل فن، صاحب سررشته، وارد به کار
ایل بری
- ایل بری
- بیست و یکمین از خانان ازبک خیوه است که تا 1153 هجری قمری امارت داشته است، نام رودی است که نوث قصبۀ ناحیت ایلاق به ماوراءالنهر بر لب اونهاده است. (حدود العالم)