معنی قبیحه
- قبیحه
- مؤنث واژۀ قبیح، زشت، ناپسند
واژههای مرتبط با قبیحه
قبیحه
- قبیحه
- مونث قبیح گست زشت مونث قبیح: اعمال قبیح
قبیحه
- قبیحه
- مؤنث قبیح. زشت. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، قبائح. قِباح. (منتهی الارب) : ناقه قبیحهالشخب، شترمادۀ فراخ سوراخ پستان. (آنندراج) (منتهی الارب)
قبیله
- قبیله
- کاروان
ذبیحه
- ذبیحه
- مونث ذبیح. مذبوحه گلو بریده، چارپایی که قربان کنند. مونث ذبیح یزش یشتاری نای بریده
قبیله
- قبیله
- توانایی، توان، سلطه و نفوذ
ذبیحه
- ذبیحه
- مؤنثِ واژۀ ذبیح، مذبوح، گلوبریده شده، حیوانی که برای کشتن و قربانی کردن لایق باشد، گوسفند کشتنی، گوسفند قربانی، لقب اسماعیل پسر حضرت ابراهیم، ذبیح الله
قبیله
- قبیله
- گروهی از مردم دارای نژاد، سنت، دین و فرهنگ مشترک، گروهی از فرزندان یک پدر
قریحه
- قریحه
- استعداد، ادراک و قدرت طبیعی در آفرینش و درک آثار هنری، طبع و ذوق طبیعی در سرودن شعر و نویسندگی، اول هر چیز
صبیحه
- صبیحه
- سپید گون سپید رنگ، بامداد
