زیبا. نکوچهر. نیکوصورت. نکورخسار. که روئی زیبا دارد: مکن ای روی نکو زشتی با عاشق خویش کز نکورویان زشتی نبود فرزاما. دقیقی. جاودان شاد و تن آزاد زیاد آن نکوروی پسندیده سیر. فرخی. مجلس تو ز نکورویان چون باغ بهار پر تذروان خرامنده و کبکان دری. فرخی. چون وصل نکورویان مطبوع و دل انگیز چون لفظ نکوگویان مشروح و مفسر. ناصرخسرو. نکوروی و خوش خوی و زیباخصال ز پانصد یکی را فزون است سال. نظامی. عافیت می بایدت چشم از نکورویان بدوز عشق می ورزی بساط نیکنامی درنورد. سعدی. وردوست دست می دهدت هیچ گو مباش خوش تر بود عروس نکوروی بی جهیز. سعدی. هوادار نکورویان نیندیشد ز بدگویان بیا گر روی آن داری که طعنت در قفا ماند. سعدی
با حسن خلق. خلیق. خوش خلق. (یادداشت مؤلف). نکوخوی: زنده تر از آنید و به نیروتر ازآنید والاتر از آنید و نکوخوتر از آنید. منوچهری. بدخو شود از عشرت او سخت نکوخو عاقل شود از عادت او سخت موله. منوچهری
