آن که خوبی و نیکوئی وی برخلاف معمول باشد. (ناظم الاطباء). که در حسن و زیبائی نظیرش نایاب یا کمیاب باشد: گویند:خواجه ای را بنده ای نادرالحسن بود و با وی بسبیل ِ مودّت و دیانت نظری داشت... (گلستان چ یوسفی ص 133)
خان قنوجی (سید...). از پارسی گویان و ادبای قرن سیزدهم هجری هندوستان است. وی مدتی نور و زمانی کلیم تخلص میکرده، تذکرۀ نگارستان سخن و کتاب النهج المقبول من شرایع الرسول از تألیفات اوست. او راست: چه کنی رنجه قدم بهر تماشای چمن داغهای جگرم بین که گلستان اینجاست. (از روز روشن ص 577) (صبح گلشن ص 341). و نیز رجوع به نگارستان سخن ص 486 و شمع انجمن ص 130 شود
