معنی چاه زنخ
- چاه زنخ
- کنایه از فرورفتگی کوچکی در میان چانه،
برای مثال در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ / آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد (حافظ - ۲۳۰)
واژههای مرتبط با چاه زنخ
چاه زنخ
- چاه زنخ
- چاه ذقن. چاه زنخدان. چاه غبغب. (آنندراج). گودی چانه. (ناظم الاطباء). چاه ذقن و چاه زنخدان. (فرهنگ نظام). گوی که بر زنخ باشد. گودی در زنخ:
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد.
حافظ.
رجوع به چاه ذقن و چاه زنخدان و چاه غبغب شود
چاه زنخ
- چاه زنخ
- کسی که گودی درزنخ دارد. آنکه چاله ای در زنخ وی باشد:
به گرد عارض آن ماه روی چاه زنخ
سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ.
سوزنی
ساده زنخ
- ساده زنخ
- آنکه بر عارضش موی نباشد ساده زنخ، محبوب معشوق
چامه زن
- چامه زن
- نوازنده، خواننده
چاه زیج
- چاه زیج
- چاه زیچ چاه زیگ (زیج تازی گشته زیگ پارسی است)
شاه زنگ
- شاه زنگ
- تاریکی شب، کنایه از شَب، طَیلَسانِ مُطَّرا، چِشمِۀ قیرگون، حِجابِ ظُلمانی، چَترِ عَنبَری، چَترِ عَنبَرین، چَترِ آبنوس، چِشمِۀ قیر، چَترِ شام، تَختِ آبنوسی
چامه زن
- چامه زن
- نوازنده، خواننده، کسی که نغمه و سرودی را با ساز بزند یا بخواند،
برای مِثال بدان چامهزن گفت کای ماه روی / بپرداز دل، چامۀ شاه گوی (فردوسی - ۶/۴۸۱)
ساده زنخ
- ساده زنخ
- ساده رو، پسری که هنوز ریش در نیاورده ساده رخ، ساده زنخ، زیبا
ساده زنخ
- ساده زنخ
- جوانی که هنوز ریش درنیاورده
