معنی پوزش بردن

پوزش بردن: عذرخواهی کردن، پوزش خواستن

تصویری از پوزش بردن — تصویر پوزش بردن

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با پوزش بردن

پوزش بردن

پوزش بردن: پوزش کردن:
بنزدیک یزدان چه پوزش برم
بد آید ز کار پدربر سرم.
فردوسی.
و رجوع به پوزش شود

لغت نامه دهخدا

پوزش کردن

پوزش کردن: پوزش خواستن پوزش آوردن

پوزش کردن

فرهنگ لغت هوشیار

پوزش کردن

پوزش کردن: عذرخواهی کردن، پوزش خواستن، برای مِثال هر آن کس که پوزش کند بر گناه / تو بِپْذیر و کین گذشته مخواه (فردوسی - ۶/۲۳۴)

پوزش کردن

فرهنگ فارسی عمید

پوزش کردن

پوزش کردن: پوزش خواستن. پوزش آوردن. عذرخواهی کردن:
بقیصر بسی کرد پوزش گراز
بکوشش نیامد ز دامش فراز.
فردوسی.
و گر چند من نیز پوزش کنم
که این سنگدل را فروزش کنم.
رجوع به پوزش شود

لغت نامه دهخدا

پوزش آوردن

پوزش آوردن: پوزش کردن

پوزش آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

پوزش آوردن

پوزش آوردن: عذرخواهی کردن، پوزش خواستن

پوزش آوردن

فرهنگ فارسی عمید

پوست بردن

پوست بردن: جحف. (منتهی الارب). ستردن پوست از تن:
گرش نبرد ز تن آفتاب لطفت پوست
چو ژاله آب چه ریزد ز استخوان گوهر.
حسین ثنائی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

پوزش آوردن

پوزش آوردن: پوزش کردن:
ز گفتار او پوزش آورد پیش
بپیچید از آن بیهده رای خویش.
فردوسی.
ز دیدار تو شرم دارم همی
بدین کرده ها پوزش آرم همی.
اسدی.
رجوع به پوزش شود

لغت نامه دهخدا

پوش کردن

پوش کردن: پنهان کردن

پوش کردن

فرهنگ لغت هوشیار