ستایش، مدح، ثنا، پسوند متصل به واژه به معنای ستاینده مثلاً خودستا، برای مِثال ستایشت به حقیقت ستایش خویش است / که آفتاب ستا چشم خویش را بستود (مولوی۲ - ۳۲۵) نوعی ساز شبیه سه تار، برای مِثال ستای باربد دستان همی زد / به هشیاری ره مستان همی زد (نظامی۲ - ۲۸۷)، از الحان قدیم ایرانی سه لا، نوعی خیمه سه عدد، ثلاثه، ثلاثۀ غساله
بمعنی استا است که تفسیر زند و پازند باشد و آن کتاب مغان است در احکام آتش پرستی از تصنیفات زردشت. (برهان) : بزند و ستا اندرون زردهشت که بنمود هرگونه نرم و درشت. فردوسی. رجوع به اوستا و رجوع به مزدیسنا و... معین ص 117 شود
