معنی بزه گر - فرهنگ فارسی عمید
واژههای مرتبط با بزه گر
بزه گر
بزه گر
لقب یزدگرد پدر بهرام گور پادشاه ساسانی است. و رجوع به بزه کار و مجمل التواریخ ص 35 و مفاتیح العلوم خوارزمی شود
لغت نامه دهخدا
بزه گر
بزه گر
اثیم. مجرم. بزه کار: از بزه کردنش عجب ماندند بزه گر زین جنایتش خواندند. نظامی
لغت نامه دهخدا
برزه گر
برزه گر
کشاورز، کشتکار، دهقان بَرزِگَر، زارِع، فَلّاح، وَرزِگَر، بَرزکار، بَزرکار، بَرزیگَر، گیاه کار، حَرّاث، حارِث، بازیار، کَدیوَر، وَرزِگار، وَرزِکار، وَرزه، وَرزی، کِشوَرز، واستِریوش، کِشتبان
فرهنگ فارسی عمید
برزه گر
برزه گر
برزیگر و زراعت کننده. (برهان) (آنندراج). برزگر. رجوع به برزگر شود
لغت نامه دهخدا
بزه گار
بزه گار
بزه کار. گناه کار. خطاکار: و اگر دختر آید باری بزه گار نشود. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 31). اما ترسیدم که بدخویان ترا صورتی نمایند و در حق فرزند خویش بزه گار شوی. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 99). رجوع به بزه کار شود
لغت نامه دهخدا
بز گر
بز گر
بز که بمرض گری مبتلی باشد. بز جرب دار. - امثال: بز گر از سرچشمه آب می خورد
لغت نامه دهخدا
جدول جو جستجوی پیشرفته در مجموعه فرهنگ لغت، دیکشنری و دایره المعارف گوناگون
© 2025 | تمامی خدمات جدول جو رایگان است.