معنی کوه کاف

کوه کاف: کوه کافنده، شکافندۀ کوه، برای مثال برآن گونه زد نعرۀ کوه کاف / که سیمرغ بگریخت در کوه قاف (اسدی - ۳۹۱)

تصویری از کوه کاف — تصویر کوه کاف

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با کوه کاف

کوه کاف

کوه کاف: شکافنده کوه: بدان گونه زد نعره کوه کاف که سیمرغ لرزید در کوه قاف. (اسدی)

فرهنگ لغت هوشیار

کوه کاف

کوه کاف: کوه کافنده، شکافندۀ کوه، (فرهنگ فارسی معین) :
بدان گونه زد نعره ای کوه کاف
که سیمرغ لرزید در کوه قاف،
اسدی (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کوه کان

کوه کان: کوهکن، آنکه شغلش کندن کوه است، آنکه کوه می کند

کوه کان

فرهنگ فارسی عمید

کوه کان

کوه کان: کوهکن کهکان

کوه کان

فرهنگ لغت هوشیار

کوه کان

کوه کان: یعنی کوهکن و کان به معنی کنده نیز آمده و به فتح کاف مرادف کن، لیکن از ضرورت شعر است، (آنندراج)، کوهکن، کهکان، (فرهنگ فارسی معین) :
ز آرزوی کف راد تو ز کان گهر
گهر برآمد بی کوه کان و بی میتین،
فرخی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کوه کوه

کوه کوه: بسیار زیاد، فراوان، از سر تا پا

کوه کوه

فرهنگ لغت هوشیار

کوه کوب

کوه کوب: آنکه کوه را بکوبد و بکند، اسب و شتر قوی، فرهاد

کوه کوب

فرهنگ لغت هوشیار

کره کاب

کره کاب: دهی است از دهستان قیلاب اندیمشک. کوهستانی و گرمسیر است و 500 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

کوه باش

کوه باش: که جای در کوه دارد، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : قوعله، عقاب کوه باش، (منتهی الارب، یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا