معنی عزلت گزین
- عزلت گزین
- عزلت گزیننده، گوشه نشین
واژههای مرتبط با عزلت گزین
عزلت گزین
- عزلت گزین
- گوشه نشین آن که عزلت اختیار کند گوشه نشین
عزلت گزین
- عزلت گزین
- عزلت گزیننده. آنکه عزلت و تنهائی و گوشه نشینی و خلوت را دوست میدارد. (ناظم الاطباء). گوشه نشین. معتزل. منزوی، عابد و مرتاض. (آنندراج). عزلت دوست. و رجوع به عزلت دوست شود
عزلت گزین
- عزلت گزین
- راهب، راهبه، عزلت جو، عزلت نشین، گوشه گیر، گوشه نشین، معتزل، معتکف، منزوی
عزلت گزیدن
- عزلت گزیدن
- گوشه گرفتن، گوشه نشینی اختیار کردن، ترک مراوده با مردم کردن
عزلت گزینی
- عزلت گزینی
- گوشه گیری انزوا
عزلت گزیدن
- عزلت گزیدن
- گوشه گرفتن کناره گرفتن گوشه رفتن ترک مراوده با مردمان
عزلت گزینی
- عزلت گزینی
- گوشه گیری و انزوا. (فرهنگ فارسی معین)
عزلت گزیدن
- عزلت گزیدن
- گوشه نشینی اختیار کردن. ترک مراوده با مردمان نمودن و به عبادت پروردگار مشغول شدن. (ناظم الاطباء) :
چون شترمرغی ّ ما سیمرغ دید
لاجرم ازننگ ما عزلت گزید.
عطار.
بقیۀ عمر در گوشه ای نشینم و عزلت گزینم. (گلستان).
به کنج غاری عزلت گزینم از همه خلق
گر آن لطیف جهان یار غار ما باشد.
سعدی
عزلت نشین
- عزلت نشین
- گوشه گیر. منزوی. معتزل:
به عزلت نشینان صحرای درد
به ناخن کبودان سرمای سرد.
نظامی.
گروهی عمل دار عزلت نشین
قدمهای خاکی دم آتشین.
سعدی