معنی متمرن
- متمرن
- خوی گرفته، معمول، رایج
واژههای مرتبط با متمرن
متمرن
- متمرن
- خوی گیرنده، برتر منش خوی گیرنده بر چیزی عادت پذیر، صاحب فضل جمع متمرنین
متمرن
- متمرن
- خوی گیرنده بر چیزی. (آنندراج) (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، صاحب فضل. (آنندراج) ، افزون و زیاده و فراوان، برکنار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، مستعمل و معمول. (ناظم الاطباء)
متمدن
- متمدن
- پیشرفته
متمرد
- متمرد
- تمرد کننده، سرکش، نافرمان، یاغی
متمکن
- متمکن
- کسی که توانایی و مکنت دارد، جاگرفته، جایگیر
متمکن
- متمکن
- جاگیر، ساکن و مقیم و متوطن و باشنده
متمرع
- متمرع
- شتابنده
متمرد
- متمرد
- سرکش، نافرمان
متمدن
- متمدن
- شهری، شهر نشین
