سباح سباح شناور. (غیاث) (آنندراج). ج، سباحون. (مهذب الاسماء). شناگر: میرود سباح ساکن چون عُمُد اعجمی زد دست و پا و غرق شد. (مثنوی). چون نئی سباح و نی دریائیی در میفکن خویش از خودرائیی. (مثنوی) لغت نامه دهخدا
