معنی غالیه بو
- غالیه بو
- آنچه بوی غالیه می دهد،
برای مثال من و آن جعدموی غالیه بوی / من و آن ماهروی حور نژاد (رودکی - ۴۹۵)
واژههای مرتبط با غالیه بو
غالیه بو
- غالیه بو
- غالیه بوی. رجوع به غالیه بوی شود:
بخواب دوش چنان دیدمی که زلفینش
گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست.
سعدی
غالیه مو
- غالیه مو
- ویژگی آنکه زلف سیاه و خوش بو دارد، سیه موی
غالیه بوی
- غالیه بوی
- هر هفت بوی
غالیه بوی
- غالیه بوی
- آنچه بوی غالیه دهد. غالیه بو:
من وآن جعدموی غالیه بوی
من و آن ماهروی حورنژاد.
رودکی.
تا پدید آیدت امسال خط غالیه بوی
غالیه تیره شد و زاهری و عنبر خوار.
عماره.
کاین ز تبش آبله رویت کند
وآن ز نفس غالیه بویت کند.
نظامی.
ندیدم آبی و خاکی بدین لطافت و پاکی
تو آب چشمۀ حیوان و خاک غالیه بوئی.
سعدی
غالیه بار
- غالیه بار
- خوش بو، دارای بوی خوش، معطر
غالیه خط
- غالیه خط
- جوانی که موی روی لبش نورسته و سیاه باشد،
برای مِثال آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی / گردون ورق هستی ما درننوَشتی (حافظ - ۸۷۰)
غالیه گون
- غالیه گون
- به رنگ و بوی غالیه، غالیه فام، غالیه رنگ
غالیه سا
- غالیه سا
- آنکه غالیه بساید، غالیه ساینده،
غالیه موی
- غالیه موی
- هر هفت موی
