معنی چاوله
- چاوله
- نوعی گل سرخ و پربرگ،
برای مثال همی بوستان سازی از دشت او / چمنهاش پرلاله و چاوله (عنصری - ۳۴۶)
واژههای مرتبط با چاوله
چاوله
- چاوله
- کج معوج
چاوله
- چاوله
- کج، معوج
چاوله
- چاوله
- گل صدبرگ که به غایت رنگین است
چاوله
- چاوله
- گلی است. (فرهنگ اسدی) نام گلی باشد صد برگ و بغایت رنگین. (برهان) (آنندراج). گلی باشد خوشرنگ. (جهانگیری). گل سرخ صد برگ و بغایت رنگین. (ناظم الاطباء). گلی خوشرنگ و خوشبوی. گلی باشد نیکو:
همی بوستان سازی از دشت او
چمنهاش پر لاله و چاوله.
عنصری (از فرهنگ اسدی).
، بمعنی کجواج و ناهموار نیز آمده است. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
چاچله
- چاچله
- پاپوش
چچوله
- چچوله
- چچول
چاچله
- چاچله
- کفش، پا افزار، پاپوش،
برای مِثال گرفتم به جایی رسیدی ز مال / که زرین کنی سندل و چاچله (عنصری - ۳۴۶)
چاولی
- چاولی
- غله برافشان، ظرفی که از نی به شکل طبق ببافند
اَلَک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گَردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، غَربال، غَرویزَن، موبیز، غَربیل، گَربال، آردبیز، پَریزَن، مُنخُل، پَرویزَن، تُنُک بیز، پَریز، پَرویز، تُنُگ بیز
طاوله
- طاوله
- تازی گشته میز، وینردشیر تخته نرد
