معنی ربیعی
- ربیعی
- بهاری، مربوط به بهار، ویژگی زراعتی که حاصل آن در فصل بهار به دست می آید
واژههای مرتبط با ربیعی
ربیعی
- ربیعی
- بهاری، خانه بهاری بهارمان منسوب به ربیع بهاری قصیده ربیعی
ربیعی
- ربیعی
- منسوب به ربیع. بهاری:
پالودۀ راوق ربیعی
خاک قدم تو از مطیعی.
نظامی.
- قصیدۀ ربیعی، قصیده ای که در آن وصف بهار کنند. بهاریه
ربیعه
- ربیعه
- مرغزار، نام خواهر صلاح الدین ایوبی
طبیعی
- طبیعی
- سرشتین، نیادی، بهنجار
رباعی
- رباعی
- چهار مصراع شعر که در مصراع اول و دوم چهارم آن با قیافه و بوزن لاحول و لاقوه الا بالله باشد اگر به این وزن نباشد آنرا دوبیتی گویند
ربیعه
- ربیعه
- سنگ زور آزمای
طبیعی
- طبیعی
- مربوط به طبیعت، ذاتی، فطری، در فلسفه کسی که هر چیز را به طبیعت نسبت دهد، هر یک از طبیعیون، معتقد به اصالت ماده، طبایعی، عادی و معمولی مثلاً رفتار طبیعی، منسوخ، از رشته های دورۀ متوسطه در نظام آموزشی قدیم، مقابلِ مصنوعی، آنچه ساختۀ دست انسان نیست
رباعی
- رباعی
- آنچه از چهار جزء تشکیل شده باشد، چهارتایی، در علوم ادبی شعری متشکل از چهار مصراع که مصراع اول و دوم و چهارم آن هم قافیه و بر وزن «لا حول و لا قوه الا بالله» باشد و ممکن است مصراع سوم آن نیز با دیگر مصراع ها هم قافیه باشد،
برای مِثال خط یافته بر دایرۀ حسن تو راه / یا مور احاطه کرده بر خرمن ماه ی یا دود دلم چشمۀ خود کرده سیاه / لا حول و لا قوه الا بالله، اگر به این وزن نباشد آن را دوبیتی می گویند
طبیعی
- طبیعی
- عملی، سرشتی، خلقی، صناعی، ذاتی
