معنی ورزگار
- ورزگار
- کشاورز، کشتکار، دهقان
برزگر، زارع، فلّاح، ورزگر، برزکار، بزرکار، برزیگر، برزه گر، گیاه کار، حرّاث، حارث، بازیار، کدیور، ورزکار، ورزه، ورزی، کشورز، واستریوش، کشتبان
واژههای مرتبط با ورزگار
ورزگار
- ورزگار
- گاوی که بدان مزرعه را شیار کنند ورزاو
ورزیار
- ورزیار
- برزگر (نگارش کردی: وهرزیار)
روزگار
- روزگار
- زمانه، عصر
روزگار
- روزگار
- ایام، زمان، وقت، مدت
ورزکار
- ورزکار
- کشاورز، کشتکار، دهقان
بَرزِگَر، زارِع، فَلّاح، وَرزِگَر، بَرزکار، بَزرکار، بَرزیگَر، بَرزه گَر، گیاه کار، حَرّاث، حارِث، بازیار، کَدیوَر، وَرزِگار، وَرزه، وَرزی، کِشوَرز، واستِریوش، کِشتبان
روزگار
- روزگار
- گیتی، دنیا، زمانه، عصر، زمان، وقت، کنایه از عمر،
برای مِثال سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل / بیرون نمی توان کرد الاّ به روزگاران (سعدی۲ - ۵۳۰)
روزگار بردن: کنایه از روز گذراندن، وقت گذراندن، سپری کردن روزهای عمر، زندگی کردن، صبر کردن، تاخیر کردن
روزگار یافتن: کنایه از فرصت پیدا یافتن
ورزکار
- ورزکار
- زراعت کننده، کشاورز، برزگر
روزگار
- روزگار
- دوره، عصر، دنیا، زمان، وقت
ورزکار
- ورزکار
- برزگر، کشاورز
