معنی بدباطن
- بدباطن
- بددل، بدذات، بدفطرت
واژههای مرتبط با بدباطن
بدباطن
- بدباطن
- دورو، بدفطرت، بدذات
بدباطن
- بدباطن
- منافق و دورو. (آنندراج). بدفطرت. بدذات. بددل. (ناظم الاطباء). که بدکسان خواهد: عَوِر. خوش ظاهر بدباطن. (یادداشت مؤلف). طناقه، بدباطن گردیدن. (منتهی الارب) :
ز خاکساری بدباطنان فریب مخور
شود گزنده چو زنبور گشت خاک آلود.
صائب (از آنندراج)
بد باطن
- بد باطن
- بد درون دو رو بد فطرت بد ذات مقابل خوش باطن
بدباطنی
- بدباطنی
- بدخیالی. بدفطرتی. (ناظم الاطباء)
بد باطنی
- بد باطنی
- بد درونی دو رویی بد فطرتی بد ذاتی بد خیالی مقابل خوش باطنی
بادبان
- بادبان
- پرده ای است که بر تیر کشتی می بندند، خیمه کشتی
بادبان
- بادبان
- پرده ای که در کشتی بادی نصب می کنند برای استفاده از قوۀ وزش باد جهت حرکت دادن کشتی، خیمۀ کشتی، شراع، گریبان، سرآستین
بادبان اخضر: بادبان سبز، کنایه از آسمان
بادبان
- بادبان
- پارچه ای که به دکل کشتی بندند تا با وزیدن باد کشتی به حرکت درآید، شراع، آستین، گریبان، قبا، کنایه از آدم سبکسری که با مردم موأنست کند، پیاله، ساغر، پس و پیش گریبان
بدزبان
- بدزبان
- کسی که به دیگران ناسزا می گوید و دشنام می دهد، بدگو، دشنام دهنده، ناسزاگوینده، بددهان
