معنی استوارداشت

فرهنگ فارسی معین

استوارداشت: یقین. ایمان: ای آدمی آرام تو با استوارداشت رسول است علیه السلام بدانچه از خداوند عزّ و جل آورده است. (کتاب المعارف). رجوع به ترکیب استوار داشتن ذیل استوار شود

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

استوار داشتن: بر قرار داشتن محکم ساختن، باور داشتن باور کردن، اطمینان داشتن مطمئن بودن امین شمردن

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

لغت نامه دهخدا

استوارپشت: معقودهالقرا (ناقه). (منتهی الارب) ، امین. (برهان). معتمد، مضبوط. (برهان) (مؤید الفضلاء)

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با استوارداشت