نویسنده. (آنندراج) (ناظم الاطباء). منشی. کاتب. (یادداشت مؤلف) ، مؤلف. (یادداشت مؤلف) ، نقاش. (ازناظم الاطباء) (آنندراج) (از منتهی الارب). صورتگر. که صورت چیزی یا کسی را رسم و نقاشی کند: ز لشکر سواری مصور بجست... بدو گفت... یکی صورتی کن... نگارنده بشنید از او برنشست به فرمان مهتر میان را ببست. فردوسی. برآرندۀ سقف این بارگاه نگارندۀ نقش این کارگاه. نظامی. چون نگارنده این رقم بنگاشت هرکه این دید جانور پنداشت. نظامی. هرکه نگارندۀ این پیکر است بر سخنش زن که سخن پرور است. نظامی. ، صورت بخش. مصور. (یادداشت مؤلف). نقشبند. کنایه از آفریدگار و خالق: توانا و دانا و داننده اوست خِرَد را و جان را نگارنده اوست. فردوسی. نگارندۀ چرخ گردنده اوست فزایندۀ فرۀ بنده اوست. فردوسی. نگارندۀ گونه گون جانور فروزندۀ انجم و ماه و خور. نظامی. برآرندۀ آسمان کبود نگارندۀ کوه و صحرا و رود. نظامی. نگارنده دانم که هست از درون نگاریدنش را ندانم که چون. نظامی. نگارندۀ کودک اندر شکم نویسندۀ عمر و روزی است هم. سعدی. خالق خلق و نگارندۀ ایوان رفیعی فالق صبح و برآرندۀ خورشید منیری. سعدی. - نگارندۀ غیب، خدای تعالی. (یادداشت مؤلف) : ساقیاجام میم ده که نگارندۀ غیب نیست معلوم که در پردۀ اسرار چه کرد. حافظ
دهی است از دهستان قاقازان بخش ضیأآباد شهرستان قزوین، در 60هزارگزی شمال ضیأآباد و 12هزارگزی راه عمومی واقع است. ناحیه ای کوهستانی و سردسیر است و 330 تن سکنه دارد و فارسی را به لهجه های ترکی و کردی تکلم می کنند. آبش از چشمه سار و محصولش غلات و عدس و باقلاست. مردمش زارع و مکاری و گله دارند، صنعت دستی آنان جاجیم بافی و جوال بافی و ریسمان تابی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ص 221)
