معنی شراست
- شراست
- بدخویی، بدخلق شدن
واژههای مرتبط با شراست
شراست
- شراست
- بد خلقی، بد خویی کردن
شراست
- شراست
- بد خویی کردن، بدخویی، بدخلقی، نزاع، خلاف
شراست
- شراست
- بدخویی. زعارت: از شراست خلق و خشونت جانب او و قلت مبالات او مستزید شدند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 167). عبدالله بن عزیز جز اصرار و لجاج و استمرار بر شراست و مناقشت جوابی نداد. (ترجمه تاریخ یمینی). از ناپروردگی و بی ممارستی شراستی و زعارتی در طبع داشت. (جهانگشای جوینی) ، نزاع. خلاف. (از فرهنگ فارسی معین)
شرافت
- شرافت
- بزرگ منشی، ارزشمندی
حراست
- حراست
- نگهبانی، پاسبانی، پاسداشت
دراست
- دراست
- درس دادن، سبق دادن
فراست
- فراست
- زیرکی، هوشیاری، درک و فهم
شراکت
- شراکت
- انبازی
شرافت
- شرافت
- بزرگ منشی
