قرن، جشنی که ایرانیان قدیم در روز دهم بهمن می گرفتند و در شب دهم بهمن آتش بسیار می افروختند و بر گرد آن شادی می کردند، برای مثال شب آمد بر افروخت آتش چو کوه / همان شاه در گرد او با گروه ی یکی جشن کرد آن شب و باده خورد / سده نام آن جشن فرخنده کرد ی ز هوشنگ ماند این سده یادگار / بسی باد چون او دگر شهریار (فردوسی - ۱/۳۰ حاشیه) کنایه از آتش قرن، جشنی که ایرانیان قدیم در روز دهم بهمن می گرفتند و در شب دهم بهمن آتش بسیار می افروختند و بر گرد آن شادی می کردند، برای مِثال شب آمد بر افروخت آتش چو کوه / همان شاه در گرد او با گروه ی یکی جشن کرد آن شب و باده خورد / سده نام آن جشن فرخنده کرد ی ز هوشنگ ماند این سده یادگار / بسی باد چون او دگر شهریار (فردوسی - ۱/۳۰ حاشیه) کنایه از آتش
