منجم و ستاره شناس. (برهان) (آنندراج). منجم. (ناظم الاطباء). اخترشناس: ستاره شمر گفت کای شهریار نماند بگیتی کسی پایدار. فردوسی. چنین داد پاسخ ستاره شمر که بر چرخ گردون نیابی گذر. فردوسی. ز بس بلندی بالای او نداند کرد شمار کنگرۀ برج او ستاره شمر. فردوسی. ببزرگیش به صد روی همی حکم کند هر ستاره نگری و هر ستارشمری. فرخی. ستاره شمر شد غمی زآن شتاب که لشکر گذر کرد ناگه ز آب. اسدی. آمد چنانکه کرد ستاره شمر شمار شاه ستارگان به حمل شهریاروار. سوزنی. سال بقای عمر تو بیش از ستاره باد صد بار از آنکه کرد ستاره شمر شمار. سوزنی. فرّ و بختش که در آن چشم ستاره نرسد خاک با چشم ستاره شمر آمیخته اند. خاقانی
ستاره شمر است که منجم باشد. (برهان). منجم. (آنندراج). (ناظم الاطباء). اخترشناس: ستاره شناسی گرانمایه بود ابا او بدانش کرا پایه بود. دقیقی. نشستند گرد اندرش موبدان ستاره شناسان و هم بخردان. فردوسی. مرا گفته بود آن ستاره شناس ازین رزم بودم دل اندر هراس. فردوسی. اگر جادویی گر ستاره شناس ز خود مرگ را برنبندی هراس. نظامی. کیست کز مردم ستاره شناس ره بگنجینه ای برد بقیاس. نظامی. کآسمان سنجم و ستاره شناس آگه از کار اختران بقیاس. نظامی
