معنی گران خو

گران خو: بدخو، ناسازگار

تصویری از گران خو — تصویر گران خو

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با گران خو

گران دو

گران دو: آنکه آهسته دود کسی که کند دود: اسب گران دو

گران دو

فرهنگ لغت هوشیار

گران خوی

گران خوی: کنایه از مخالف و ناساز و بر این قیاس گران بودن خوی:
از بس که تو را خوی به عشاق گران است
بیقدر متاع سر بازار تو جان است.
شیخ العارفین (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گران رو

گران رو: کندرو. کند در رفتار. بطی ءالسیر: زیرا که فرودین سبک روتر بود و به گران روتر همی رسد. (التفهیم).
رخت رها کن که گران رو کسی
کز سبکی زود به منزل رسی.
نظامی.
و چون ماه گران رو باشد... گویند که قمر تقصیر کرد و اگر قمر سبک رو باشد... (جهان دانش ص 114)

لغت نامه دهخدا

گران دو

گران دو: اسب آهسته رو. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

گران گوش

گران گوش: کسی که گوشش نشنود، گوش سنگین

گران گوش

فرهنگ فارسی عمید

گران خیز

گران خیز: آنکه دیر از جا برخیزد، دیرجنب، برای مِثال از گران خیزان خواب صبح فصل گل مباش / می رسد خوابی که بیداری فراموشت شود (رضی دانش - لغتنامه - گران خیز)

گران خیز

فرهنگ فارسی عمید

گران سر

گران سر: متکبر، خودخواه، خودسر، مغرور، مست

گران سر

فرهنگ فارسی عمید

گران خسب

گران خسب: آنکه دیر به خواب رود و دیر بیدار شود، گران خواب، برای مِثال صبح گران خسب سبک خیز شد / دشنه به دست از پی خون ریز شد (نظامی۱ - ۳۵)

گران خسب

فرهنگ فارسی عمید

گران ور

گران ور: کندرو بطی السیر بطی الحرکه: ... زیرا که فرودین سبکروتر بود و بگرانروتر همی رسد

فرهنگ لغت هوشیار