معنی غیب گو
- غیب گو
- آنکه غیب گوید، کسی که از غیب خبر دهد و از اسرار و امور نهانی سخن بگوید
واژههای مرتبط با غیب گو
غیب گو
- غیب گو
- پیشگو، رمال، طالع بین، غیبدان، فالگو، فال گیر، کاهن
غیبت گو
- غیبت گو
- آنکه بد دیگران را در غیاب آنان بگوید، غیبت گوینده
غیبگو
- غیبگو
- پیشگو
غیبگو
- غیبگو
- خبر دادن از اسرار نهانی
غیبگو
- غیبگو
- غیبگوی. کسی که از چیزهای پنهان خبر میدهد. (فرهنگ نظام). آنکه از امور نهانی و اسرار مردم خبر دهد. (ناظم الاطباء). آنکه غیب گوید. خبردهنده از غیب و نهان. رجوع به غیب شود، رمال و فالگیر و فالگو. (ناظم الاطباء). کاهن
سیب گل
- سیب گل
- شکوفه سیب
چرب گو
- چرب گو
- چرب گفتار، چرب زبان، خوش سخن،
برای مِثال همی رای زد با یکی چرب گوی / کسی کاو سخن را دهد رنگ وبوی (فردوسی - ۲/۲۶۰)
عیب جو
- عیب جو
- عیب جوینده، جویندۀ عیب دیگران، کسی که عیب ها و بدی های دیگران را تفحص می کند و آشکار می سازد
غیب گویی
- غیب گویی
- غیب گفتن، خبر دادن از اسرار و امور نهانی
