معنی عصیان گر
- عصیان گر
- عاصی، گناهکار
واژههای مرتبط با عصیان گر
عصیان گر
- عصیان گر
- یاغی. گردنکش. سرکش. عاصی، گناهکار. (ناظم الاطباء)
عصیانگر
- عصیانگر
- گردنکش، عاصی، سرکش، گناهکار
عصیانگر
- عصیانگر
- بدرفتار، سرکش، طاغی، طغیانگر، عاصی، گردنکش، متمرد، ناجم، نافرمان، یاغی
متضاد: مطیع، فرمانبردار
بیان گر
- بیان گر
- Expressive
بیان گر
- بیان گر
- выразительный
بیان گر
- بیان گر
- ausdrucksvoll
بیان گر
- بیان گر
- виразний
بیان گر
- بیان گر
- ekspresyjny
بیان گر
- بیان گر
- 表现力强的
