دانه ای درشت، سفت و سخت شبیه سنگ که در غلافی شبیه غلاف باقلا قرار دارد و از گیاهی به همین نام به دست می آید و در طب قدیم برای معالجۀ بیماری های پوستی به کار می رفته
نام گیاهی است که آنرا پنج انگشت گویند و به عربی ذوخمسه اصابع و ذوخمسه اوراق و عین السراطین خوانند و تخم آنرا حب الفقد گویند و معرب آن سنجسبویه است. (برهان) (آنندراج). دانه ای است درازتر از دانۀ انگور و بغایت صلب شبیه بسنگ و گویند از فارس خیزد و در تذکرۀ عبدوس دانۀ سپستان است. و در بعضی کتب شفاء الاسقام اثلق تصریح شده. (از تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به سنجسبویه، سنکسبویه و سکسنبویه شود
سنگ سبویه، دانه ای درشت، سفت و سخت شبیه سنگ که در غلافی شبیه غلاف باقلا قرار دارد و از گیاهی به همین نام به دست می آید و در طب قدیم برای معالجۀ بیماری های پوستی به کار می رفته
قوسی گوید: نزد درویشان اهل طریق اصطلاحی است که هرکه بی طریقی کند او را سنگ سبو کنند و آن چنان است که مجلسی دارند و نقیب و سایر اهل طریق نشینند و شخص مجرم را سبویی از ریگ پر کرده در گردن آویزند و در مقابل ایستاده دارند تا وقتی که جرم او را عفو کنند. (آنندراج). وجه اشتقاق عامیانه. رجوع به سنگ صبور شود، سبد پر از سنگریزه. (ناظم الاطباء)
