مغ را گویند، (برهان)، ج، موغان، (ناظم الاطباء)، مغ، (زمخشری)، همان مغ است، (آنندراج) (انجمن آرا)، مجوس، (یادداشت مؤلف) : با قبلۀ آتشین چو موغند وز آتشهات در فروغند، ؟ (از آنندراج)، و رجوع به مغ شود
لاتینی تازی شده برغو کرنای گاودم کرنای گاودم یکی از آلات ذوات النفخ. نوع قدیمی آن از شاخ بوده و بعد آنرا از استخوان و فلز ساختند و آن برای تقویت صدای شخص نیز بهنگام مکالمه از مسافت دور بکار میرفت، نای بزرگ کرنای، نوعی از شیپور کوتاه که شکارچیان برای راندن شکار ازمحلی بمحل دیگر بکار برند نفیر، جمع ابواق بوقات. یا بوق اتومبیل. نوعی بوق مغناطیسی است که در اتومبیلها از آن استفاده کنند
