معنی کمان گوشه
- کمان گوشه
- گوشۀ کمان
واژههای مرتبط با کمان گوشه
کمان گوشه
- کمان گوشه
- گوشه کمان: (کمان گوشه ابروش خم گرفت ز تندیش گوینده را دم گرفت)، (نظامی)
کمان گوشه
- کمان گوشه
- گوشۀ کمان. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). سیه (س ِ ی َ) . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ز پیکان پولاد و تیر خدنگ
کمان گوشه بر گوشه سودند تنگ.
فردوسی.
ز پیکانها خون بجوش آمده
کمان گوشه ها نزد گوش آمده.
اسدی.
ز شست خدنگ افکنان خاست جوش
کمان گوشه ها گشت همراز گوش.
اسدی.
کمان گوشۀ ابروش خم گرفت
ز تندیش گوینده را دم گرفت.
نظامی (از آنندراج)
کمان گوش
- کمان گوش
- قارچی که در پای درخت انجیر روید
کمان چوله
- کمان چوله
- جعبه ای که کمان را در آن می گذاشتند، قربان، کمان دان
کمان گروهه
- کمان گروهه
- کمانی که با آن مهره و گلولۀ گلی یا سنگی پرتاب می کردند،
برای مِثال کمان گروهۀ زرین شده محاقی ماه / ستاره یکسره به نما غالوک های سیم اندود (خسروانی - شاعران بی دیوان - ۱۱۵)
کلاه گوشه
- کلاه گوشه
- گوشه کلاه. یا به (در) کلاه کسی ننگریستن، نسبت بکسی بدیده تحقیر نگریستن و او را لایق آن ندانستن که نظری بجانب وی بیفکنند و حتی به کلاه گوشه او هم نظر بیندازند: (چو کم آمد براه توشه تو ننگرد در کلاه گوشه تو)، (کلیله. مصحح مینوی)
کمان گرهه
- کمان گرهه
- کمانی که بدان گلوله و مهره گلین اندازند قوس البنادق: (زخم کمان گروهه تو ماه را بخست زان خستگی بروی مه اندر نشان گرفت)، (معزی)
کمان گروهه
- کمان گروهه
- کمانی که بدان گلوله و مهره گلین اندازند قوس البنادق: (زخم کمان گروهه تو ماه را بخست زان خستگی بروی مه اندر نشان گرفت)، (معزی)
کمان چوله
- کمان چوله
- آلتی که کمان را در آن جا دهند قربان: (ز بهر جنگ دشمن دست نابرده بزه گردد غلامان ترا هزمان (هر دم) کمان اندر کمان جوله)، (فرخی عبد)
