کوه. (منتهی الارب). کوه بزرگ. (منتهی الارب) (دهار) (منتخب اللغات) (مهذب الاسماء). کوه کلان. (غیاث). ج، اطواد، طوده: اگرچه در رزانت وقار طود اسم بود لطمۀ موج خشم او از بحر خضم حکایت میکرد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 369) ، ریگ تودۀ بلندبرآمده. (منتهی الارب). تودۀ بلند از ریگ. (منتخب اللغات). - ابن الطود، خرسنگ که از کوه برافتد. (منتهی الارب)
شهرکی به صعید اعلی، فرازِ قوص و فرودِ اسوان دارای مناظر و بستانها، آن را امیر درباس الکردی معروف به احول، به روزگار الملک الناصر صلاح الدین یوسف بن ایوب بساخته است. (معجم البلدان)
