معنی خج

خج

خج

شکافتن. شق. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از منتهی الارب) (از معجم الوسیط). منه: خج العود. (از معجم الوسیط) ، دفع کردن، کژ جستن باد. (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از معجم الوسیط) : خجت الریح، التوت فی هبوبها فهی خاجه و خجوج، منحرف شدن کشتی از راه راست و مقصد بوسیلۀ باد: خجت الریح السفینه، صرفتها عن و جهتها بشده عصفها. (از معجم الوسیط) ، گائیدن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) ، کژ شدن. منه: خج ساعده ای التوی ساعده. (از متن اللغه) (ازمعجم الوسیط) ، در بیابان بحرکت در آمدن. بیابانی را زیاد پیمودن. (از متن اللغه) ، خاک برانگیختن بهنگام راه رفتن. (از متن اللغه) (از معجم الوسیط) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) ، ریخ زدن. (از منتهی الارب) (از معجم الوسیط) (از اقرب الموارد)
در میان فنون بسواری زیاد پرداختن: خج القوم، اکثروا فی فنونهم الرکوب. (از متن اللغه) ، یورتمه رفتن. (دزی ج 1 ص 352)