برنائی. جوانی. (غیاث) (آنندراج). برناهی. حداثه. (از دهار). شباب. شبیبه: کنون جوئی همی حیلت که گشتی سست و بی طاقت ترا دیدم به برنایی فسارآهخته و لانه. کسائی. برین کار او پیشدستی کند به برنایی و تندرستی کند. فردوسی. نیکوست بچشم من در پیری و برنایی خوبست به طبع من در خوابی و بیداری. منوچهری. تا کی خوری دریغ ز برنایی زین چاه آرزو ز چه برنائی. ناصرخسرو. نشیبی بود برنایی سرافرازان همی رفتی فراز پیری آمد پیشت اکنون سر نیفرازی. ناصرخسرو. هرکه دنیا را بنادانی و برنایی بخورد. ناصرخسرو. هر کرا دولتست و برنایی تو بدان کس مچخ که برنایی. سنائی. بهار دولت او آن هوای معتدل دارد که گردون خرف را تازه کرد ایام برنایی. انوری. صبح شب برنایی من بوالعجب است یک نیمه ازو روز و دگر نیمه شب است. خاقانی. نقد برناییست دانم مانده نیست تات گویم نقد برنایی فرست. خاقانی. گرچه برنایی از میان برخاست چکنم حرص همچنان برجاست. نظامی. دریغ روز جوانی و عهد برنایی نشاط کودکی و عیش خویشتن رایی. سعدی. کدام قوت و مردانگی و برنایی که خشم گیری و با طبع خویش برنایی. سعدی
قانون برنویی، اصل برنویی، قانونی است بدین مضمون که هر قدر سرعت حرکت یک جسم سیال (مایع، گاز) بیشتر شود فشار آن کمتر میگردد، مثل سرعت حرکت آب در یک لولۀ افقی، در قسمتهای تنگتر بیشتر است، و لهذا فشار آب در این قسمتها کمتر می باشد. بموجب این قانون، هر گاه هوا از مقابل سوراخ لوله ای که عموداً در مایعی فروبرده شده دمیده شود، مایع در لولۀ بالا میاید. عطرپاش و رنگپاش واسبابهای شبیه آنها مبنی بر این خاصیتند (مایعی که بالا می آید بصورت رشحات ظریف افشانده میشود). بالا رفتن هواپیما را نیز میتوان بوسیلۀ قانون برنویی توجیه کرد: بال هواپیما بطوری ساخته میشود که سرعت هوا برسطح فوقانی آن بیشتر از سرعت هوای زیرین است، پس فشار وارد از هوا بر سطح زیرین بال بیشتر از فشار واردبر سطح فوقانی آن می باشد، و در نتیجه هوا قوه ای بطرف بالا بر بال وارد می آورد. (دایره المعارف فارسی)
