معنی یوذی - جستجوی لغت در جدول جو

یوذی

لغت نامه دهخدا

موذی

اذیت کننده، آزار رساننده

فرهنگ فارسی عمید

یومی

(یَ می ی)

منسوب به یوم. (یادداشت مؤلف). و رجوع به یوم شود، روزانه و هرروزی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

موذی

مؤذی، زیان رساننده و آزاررسان و رنج آور و اذیت رسان و مضر و مفسد، (ناظم الاطباء)، رنجاننده، (آنندراج)، اذیت کننده، رنج رسان، آزارنده، رنجاننده، موذیه، اذیت کیش، آن که آزردن مردم پیشه دارد، (از یادداشت مؤلف) : آب و آتش و دد و سباع و دیگر مؤذیان را در آن اثری ممکن نگردد، (کلیله و دمنه)، موش ... چون موذی باشد آن را از خانه بیرون می فرستند، (کلیله و دمنه)،
سخن آخر به دهن می گذرد موذی را
سخنش تلخ نخواهی دهنش شیرین کن،
سعدی،
اقتلوا الموذی قبل أن یوذی، (یادداشت مؤلف)، حیله گر و بدجنس، (از فرهنگ لغات عامیانه)، زیانکار، (یادداشت مؤلف)، مهلک، زهردار، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

هوذی

(ذی ی)

منسوب است به هوذ که بطنی است از عذره. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

عوذی

(عَ)

همام بن یحیی بن دینار ازدی عوذی محلمی (از موالی آنان) ، مکنی به ابوعبداﷲ. محدث و ازاهالی بصره بود، و نسبت او به عوذبن سودبن حجر است. وی به سال 164 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی از میزان الاعتدال ج 3 ص 258 و تهذیب التهذیب ج 11 ص 67). علم حدیث و به ویژه دقت های محدثان در بررسی احادیث، یکی از پایه های اصلی شکل گیری فقه اسلامی است. محدثان با گردآوری و بررسی دقیق احادیث پیامبر اسلام، به فقیهان کمک کردند تا بر اساس روایات صحیح، فتوا صادر کنند. این نقش برجسته محدثان در تاریخ اسلام، به حفظ صحت و اصالت منابع دینی کمک شایانی کرد.

لغت نامه دهخدا

عوذی

(عَ)

منسوب به عوذبن سودبن حجر بن عمران بن عمرو مزیقیأبن عامر ماءالسماء، که بطنی از ازد بود و بسیاری بدان منسوبند. (از اللباب فی تهذیب الانساب) ، منسوب به عوذبن غالب بن قطیعه بن عبس بن بغیض. (از اللباب فی تهذیب الانساب)

لغت نامه دهخدا

حوذی

(ذی ی)

نیک رانندۀ برانگیزنده بر رفتن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بوذی

بوذیان، خشخاش ابیض، (دزی ج 1 ص 126)

لغت نامه دهخدا

یوفی

بیهوده گو. (غیاث) (آنندراج) :
یک فقیه و یک شریف و صوفیی
هریکی شوخی، فضولی، یوفیی.
مولوی

لغت نامه دهخدا

موذی