معنی یهم در لغت نامه دهخدا

جنون و دیوانگی. (ناظم الاطباء). بیانکی می گوید فارسی است به معنی جنون. (یادداشت مؤلف)

معنی یهم در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ اَیْهَم و یَهْماء. (ناظم الاطباء). رجوع به ایهم شود

معنی یهم - جستجوی لغت در جدول جو

یهم

لغت نامه دهخدا

یهم

لغت نامه دهخدا

تهم

(پسرانه)

قوی، نیرومند

فرهنگ نامهای ایرانی

دهم

غار، درختی بزرگ و تناور با گل های ریز و سفید و برگ های درشت و دراز شبیه برگ بید و طعم تلخ و خوش بو که در شام و برخی کشورهای دیگر می روید و می گویند تا هزار سال عمر می کند، میوۀ این گیاه به اندازۀ فندق با پوست نازک و سیاه رنگ و مغز چرب و خوش بو و زرد رنگ است و پس از کهنه شدن سرخ تیره می شود، برگ و پوست و میوۀ آن در طب به کار می رود، برگ بو، دهمست، دهمشت

غار، درختی بزرگ و تناور با گل های ریز و سفید و برگ های درشت و دراز شبیه برگ بید و طعم تلخ و خوش بو که در شام و برخی کشورهای دیگر می روید و می گویند تا هزار سال عمر می کند، میوۀ این گیاه به اندازۀ فندق با پوست نازک و سیاه رنگ و مغز چرب و خوش بو و زرد رنگ است و پس از کهنه شدن سرخ تیره می شود، برگ و پوست و میوۀ آن در طب به کار می رود، بَرگِ بو، دَهمَست، دَهمَشت

فرهنگ فارسی عمید

اهم

مهم تر، اهمیت دارتر، کار سخت تر و ضروری تر

فرهنگ فارسی عمید

دهم

آنچه یا آنکه در مرتبۀ ده قرار دارد

فرهنگ فارسی عمید

مهم

بااهمیت، کار قابل توجه، شغل، کار

فرهنگ فارسی عمید

فهم

فهمیده، دانا، بافهم، آگاهانه

فرهنگ فارسی عمید

یام

در دورۀ ایلخانان، اسب چاپار، اسب یدکی که در هر یک از منزل های بین راه نگه دارند تا قاصد و پیک به محض رسیدن به آن منزل اسب خود را بگذارد و بر آن سوار شود، ایستگاه پیک ها

فرهنگ فارسی عمید

یهموت

(یَ)

مرادف نون یعنی حوتی است که زمین هفتم بر پشت آن است و چنانکه در المزهر و روح البیان آمده است آن را لوتیاء نیز نامند و معلوم است که میان آن و زحل که در فلک هفتم است فاصله بسیار بعید باشد. شهاب خفاجی در حاشیه ای که بر بیضاوی نوشته در اول سورۀ نون گوید: یهموت به فتح یاء است و آنچه شهرت یافته که به باء است غلط است و در روح البیان نیز همین معنی آمده است. (از حاشیۀ ابن خلدون ص 2)

لغت نامه دهخدا

یهماء

(یَ)

زن بی عقل و بی فهم و دانش. ج، یهم. (ناظم الاطباء). تأنیث ایهم. (یادداشت مؤلف) ، دشت بی پایان بی راه و بی نشان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بیابان که در آن آب نبود. (مهذب الاسماء) ، سال نیک سخت تلخ کننده زیست مردم را. (منتهی الارب) (آنندراج). سال نیک سخت تلخ کننده بر مردم زیست و معیشت را. (ناظم الاطباء)

زن بی عقل و بی فهم و دانش. ج، یُهْم. (ناظم الاطباء). تأنیث ایهم. (یادداشت مؤلف) ، دشت بی پایان بی راه و بی نشان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بیابان که در آن آب نبود. (مهذب الاسماء) ، سال نیک سخت تلخ کننده زیست مردم را. (منتهی الارب) (آنندراج). سال نیک سخت تلخ کننده بر مردم زیست و معیشت را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

یهمور

(یَ)

بسیارسخن یاوه درای. (منتهی الارب). مرد بسیارسخن یاوه درای. (ناظم الاطباء) ، ریگ بسیار. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). ریگ بزرگ. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

شیهم

(شَ هََ)

خارپشت نر یا خارپشت نر کلان خاردار. (ناظم الاطباء) (ازیادداشت مؤلف) (آنندراج) (از اقرب الموارد). قنفذ. تشی. ضرب. ضربان. (یادداشت مؤلف). ج، شیاهم. (اقرب الموارد). دلدل. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صیهم

(صی یَ)

رجل صیهم، مرد درشت سطبر سخت و توانا، مرد بسیار سر بالادارنده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ایهم

(اَیْ یُ هَُ)

کدامیک از ایشان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

صیهم

(یَ)

رجل صیهم، مرد درشت سطبر سخت و توانا، مرد بسیار سربالادارنده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ایهم

(اَ هََ)

از ’ی ه م’، بی خرد و نافهم. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

غیهم

(غَ هََ)

تاریکی. (منتهی الارب) (آنندراج). ظلمت. غیهب. غیهبان. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عیهم

(عَ)

جائی است در ’غور’ از تهامه. و گویند کوهی است در نجدبر طریق یمامه بسوی مکه. و نام آن در شعر جابر بن حنی و ابن السکیت آمده است. رجوع به معجم البلدان شود

لغت نامه دهخدا

میهم

(هََ لَ)

دهی است از دهستان اسفندآباد بخش قروۀ شهرستان سنندج، واقع در 16هزارگزی جنوب خاوری قروه با 1310 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا