معنی یبوست در فرهنگ فارسی عمید

نوعی اختلال روده ای که در آن عمل دفع با دشواری صورت می گیرد و معمولاً به علت کم تحرکی و کم نوشیدن مایعات ایجاد می شود، مقابلِ رطوبت، خشکی

معنی یبوست در لغت نامه دهخدا

یبوسه. خشکی و عدم تری. (ناظم الاطباء). خشکی. (غیاث اللغات) (السامی) :، گرچه در خشکی هزاران رنگهاست، ماهیان را با یبوست جنگهاست.، مولوی.،، ضمور و لاغری. (ناظم الاطباء)، ناروانی (در شکم). بستگی در شکم. مقابل لینت.، - یبوست معده، اجابت نکردن آن. قبض آن

معنی یبوست در فرهنگ لغت هوشیار

خشکی، خشکی مزاج دراین عارضه ماده دفعی در روده ها خشکی و سفتی خاصی پیدا میکند و دفع آنها باصعوبت انجام میشود

معنی یبوست در فرهنگ فارسی معین

خشکی، عدم رطوبت، در فارسی، خشکی مزاج و کار نکردن شکم

معنی یبوست در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خشکی، قبض، متضاد: لینت

معنی یبوست - جستجوی لغت در جدول جو

یبوست

فرهنگ فارسی عمید

یبوست(یُ سَ)

لغت نامه دهخدا

یبوست

فرهنگ لغت هوشیار

یبوست((یُ سَ))

فرهنگ فارسی معین

یبوست

فرهنگ واژه مترادف متضاد

یبست

برغست، گیاهی بیابانی و خودرو مانند اسفناج با برگ های درشت و گل های ریز سفید یا سرخ رنگ که مصرف خوراکی دارد و خام و پختۀ آن خورده می شود
پژند، هنجمک، هجند، مجّه، مچّه، بلغس، بلغست، ورغست، فرغست

فرهنگ فارسی عمید

یبوسه

(یُ سَ)

خشکی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). ضد رطوبت. (از اقرب الموارد) ، در اصطلاح فلسفۀ قدیم کیفیتی است که صعوبت تشکل و تفرق و اتصال را در جسم موجب می شود. (از تعریفات جرجانی) (از اقرب الموارد). یکی از کیفیات اربعۀ اول است و از عناصر اربعه خاک بارد و یابس است. گروهی گفته اند: اصول یوابس چهار است: باردیابس (سرد خشک) که زمین باشد، بارد رطب (سردتر) که آب باشد، حار رطب (گرم تر) که هوا باشد و حار یابس (گرم خشک) که آتش باشد. و بالجمله یبوست قبول شکل و ترک آن است با دشواری. (از فرهنگ علوم عقلی جعفر سجادی). و رجوع به حکمت اشراق ص 200 و مجموعۀ دوم مصنفات شیخ اشراق صص 188- 189 و کشاف اصطلاحات الفنون شود

لغت نامه دهخدا

یبوس

به معنی خرمن یا جای کوبیدن غله، اسم کنعانی اورشلیم است. (قاموس کتاب مقدس) ، در مواردی دیگر در کتاب مقدس احتمالاً اسم مردی از خانوادۀ کنعان بن حام باشد. (از قاموس کتاب مقدس). و رجوع به یبوسیان شود

لغت نامه دهخدا

یبست

(یَ بَ)

گیاهی باشد صحرایی شبیه به اسفناج و آن را در آشها کنند و به عربی غملول خوانند. (برهان) (آنندراج). برغست:
چنان است کارم تباه و تبست
که نبود مرا نانخورش جز یبست.
فرید احول (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا