سرخی و گلگونه باشد که زنان به جهت زیبائی بر رخساره مالند، (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری)، به معنی گونا است سرخی که زنان بر روی مالند و گلگونه گویند، (انجمن آرای ناصری)، گونا، سرخاب، غازه، گلگونه: روی او بی نیاز از گوناب در دل آفتاب از او صد تاب، ابوالخطیر، رجوع به گونا شود
سرخی و گلگونه باشد که زنان به جهت زیبائی بر رخساره مالند، (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری)، به معنی گونا است سرخی که زنان بر روی مالند و گلگونه گویند، (انجمن آرای ناصری)، گونا، سرخاب، غازه، گلگونه: روی او بی نیاز از گوناب در دل آفتاب از او صد تاب، ابوالخطیر، رجوع به گونا شود
گونه، (برهان قاطع)، گون، ادات تشبیه، رنگ و لون، (برهان قاطع) : حلقۀ زلف کهن رنگ بگرداند لیک خال را رنگ همان غالیه گونا بینند، خاقانی، بس دوزخی است خصمش از آن سرخ رخ شده ست کآتش به زر ناسره گونا برافکند، خاقانی، ، رنگین، به رنگ سیر، پررنگ، (یادداشت مؤلف)، ظاهراً در بیت زیر همین معنی مراد باشد: ماهی و قرص خور بهم حوت است و یونس در شکم ماهی همه گنج درم خور زرّ گونا داشته، خاقانی، ، گوناب، (انجمن آرا)، غازه که زنان بر روی مالند و گلگونه گویند، (برهان قاطع) (انجمن آرا)، رجوع به گوناب شود، طرز، روش، قاعده، قانون، صفت، (برهان قاطع)
گونه، (برهان قاطع)، گون، ادات تشبیه، رنگ و لون، (برهان قاطع) : حلقۀ زلف کهن رنگ بگرداند لیک خال را رنگ همان غالیه گونا بینند، خاقانی، بس دوزخی است خصمش از آن سرخ رخ شده ست کآتش به زر ناسره گونا برافکند، خاقانی، ، رنگین، به رنگ سیر، پررنگ، (یادداشت مؤلف)، ظاهراً در بیت زیر همین معنی مراد باشد: ماهی و قرص خور بهم حوت است و یونس در شکم ماهی همه گنج درم خور زرّ گونا داشته، خاقانی، ، گوناب، (انجمن آرا)، غازه که زنان بر روی مالند و گلگونه گویند، (برهان قاطع) (انجمن آرا)، رجوع به گوناب شود، طرز، روش، قاعده، قانون، صفت، (برهان قاطع)
بر وزن و معنی دوشاب است، (برهان) : نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاسه جامۀ سنجاب، عنصری، نگر که چون بود احوال عیش آن بدبخت که شهد فایق آن شد ز راوقی گوداب، شمس فخری (رشیدی)، ، آشی را گویند که از گوشت و برنج ونخود و مغز گردکان پزند و قاتق آن را از سرکه و دوشاب کنند و آن را آش حبشی خوانند، (برهان)، و بعضی گویند طعامی است که در زیر بریان پزند و آن را بریان پلاو خوانند، و به معنی دوم به جای دال، زاء نقطه دار هم آمده است و اصح آن است، (برهان)، یعنی گوزاب، (حاشیۀ برهان)، جوذاب، نشیل، (مؤلف) : گولانج و گوشت و گرده و گوداب و گادنی گرمابه و گل و گل و گنجینه و گلیم، لبیبی، اما آنچه طعامهاست: نان پاکیزه است و گوشت میش جوان و درشت و زردۀ خایۀ مرغ نیم برشت و مغز سر مرغ و گوشت کبوتربچه و گوشت بط و گوداب و پیه آن و خایۀ گنجشک و پیه خروس و کباب با دارچینی، (ذخیرۀ خوارزمشاهی)، چو طمع داری ازجهان آبی چه نهی پیش پیشه گودابی ؟ سنایی، گندمم امّید دادی و کرنجم وعده داد کز توهم وز تخیل می پزم گوداب و کشک، سوزنی (از رشیدی و جهانگیری وانجمن آرا و آنندراج)، خوانده زبان برۀ پهلوی بز بر سر گوداب که بینی ارز، امیرخسرو (از رشیدی)، و نیز در سراج نوشته که بعضی به معنی طعام زیر بریان گفته و در شرحی نوشته که برنج را در گوجوف بره پر کرده بپزند، (غیاث)، در تداول عوام، لکۀ زردی که به هنگام خشک کردن لباس در اثرعدم مواظبت بر آن افتد، ردیف اشگو، (مؤلف)، و نیز لکۀ زردی که در گچ دیوار افتد، فعل آن گوداب انداختن است، (یادداشت مؤلف)
بر وزن و معنی دوشاب است، (برهان) : نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاسه جامۀ سنجاب، عنصری، نگر که چون بود احوال عیش آن بدبخت که شهد فایق آن شد ز راوقی گوداب، شمس فخری (رشیدی)، ، آشی را گویند که از گوشت و برنج ونخود و مغز گردکان پزند و قاتق آن را از سرکه و دوشاب کنند و آن را آش حبشی خوانند، (برهان)، و بعضی گویند طعامی است که در زیر بریان پزند و آن را بریان پلاو خوانند، و به معنی دوم به جای دال، زاء نقطه دار هم آمده است و اصح آن است، (برهان)، یعنی گوزاب، (حاشیۀ برهان)، جوذاب، نشیل، (مؤلف) : گولانج و گوشت و گرده و گوداب و گادنی گرمابه و گل و گل و گنجینه و گلیم، لبیبی، اما آنچه طعامهاست: نان پاکیزه است و گوشت میش جوان و درشت و زردۀ خایۀ مرغ نیم برشت و مغز سر مرغ و گوشت کبوتربچه و گوشت بط و گوداب و پیه آن و خایۀ گنجشک و پیه خروس و کباب با دارچینی، (ذخیرۀ خوارزمشاهی)، چو طمع داری ازجهان آبی چه نهی پیش پیشه گودابی ؟ سنایی، گندمم امّید دادی و کرنجم وعده داد کز توهم وز تخیل می پزم گوداب و کشک، سوزنی (از رشیدی و جهانگیری وانجمن آرا و آنندراج)، خوانده زبان برۀ پهلوی بز بر سر گوداب که بینی ارز، امیرخسرو (از رشیدی)، و نیز در سراج نوشته که بعضی به معنی طعام زیر بریان گفته و در شرحی نوشته که برنج را در گوجوف بره پر کرده بپزند، (غیاث)، در تداول عوام، لکۀ زردی که به هنگام خشک کردن لباس در اثرعدم مواظبت بر آن افتد، ردیف اشگو، (مؤلف)، و نیز لکۀ زردی که در گچ دیوار افتد، فعل آن گوداب انداختن است، (یادداشت مؤلف)
آشی را گویند که از گوشت و برنج و نخود و گردکان پزند. (برهان) (آنندراج). از: گوز (گردو) + آب. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) : نتوان ساخت از کدو گوزاب نه ز ریکاسه جامۀ سنجاب. عنصری. گولانج و گوشت و گرده و گوزاب و گادنی گرمابه و گل و گل و گنجینه و گلیم. لبیبی. رجوع به گوداب و گوذاب شود
آشی را گویند که از گوشت و برنج و نخود و گردکان پزند. (برهان) (آنندراج). از: گوز (گردو) + آب. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) : نتوان ساخت از کدو گوزاب نه ز ریکاسه جامۀ سنجاب. عنصری. گولانج و گوشت و گرده و گوزاب و گادنی گرمابه و گل و گل و گنجینه و گلیم. لبیبی. رجوع به گوداب و گوذاب شود
میدانی را گویند که به جهت اسب دوانی ساخته باشند، (برهان)، گنبدی که بر سر قبرها میسازند، (برهان) (رشیدی)، گورابه: مردم دانا نرهد زین دو گور بالا گوراب و فروچاه گور، امیرخسرو دهلوی، جهان غرق بادا به دریای شور که بالاست گوراب و ته چاه گور، امیرخسرو، ، و زمین شوره زاری باشد در صحرا که از دور به آب ماند و آن را سراب میگویند، (برهان)، قلت، (حبیش تفلیسی)، ردهه، (حبیش تفلیسی)، سراب، گوراب، (محمود بن عمر) : بهر آب ار روی سوی گوراب گم کنی جان و زو نیابی آب، عنصری، رجوع به کوراب شود، ، و چاقشورساق کوتاه پشمی را نیز گفته اند که به جهت دفع سرما در زیر موزه پوشند، و معرب آن جوراب است، (برهان)، گورب، جوراب، جورب (معرب)، کردی گوره (جوراب، پوشش پا)، غوره، گوره، (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) هفته بازار، رابینو آرد: این بازارها که گوراب نامیده میشوند، محلی است که هفته ای یک بار در آنجا بازار خریدوفروش برقرار میشود، ولی روزهای دیگر به کلی از جمعیت خالی است، این بازارها فقط در گیلان و مغرب مازندران تشکیل میشود و بنابه رسم و عادت فاصله آنها باید دست کم تقریباً یک فرسخ باشد، (ترجمه مازندران و استرآباد رابینوصص 36-37)، رجوع به متن انگلیسی این کتاب ص 16 شود
میدانی را گویند که به جهت اسب دوانی ساخته باشند، (برهان)، گنبدی که بر سر قبرها میسازند، (برهان) (رشیدی)، گورابه: مردم دانا نرهد زین دو گور بالا گوراب و فروچاه گور، امیرخسرو دهلوی، جهان غرق بادا به دریای شور که بالاست گوراب و ته چاه گور، امیرخسرو، ، و زمین شوره زاری باشد در صحرا که از دور به آب ماند و آن را سراب میگویند، (برهان)، قَلْت، (حبیش تفلیسی)، رَدْهه، (حبیش تفلیسی)، سراب، گوراب، (محمود بن عمر) : بهر آب ار روی سوی گوراب گم کنی جان و زو نیابی آب، عنصری، رجوع به کوراب شود، ، و چاقشورساق کوتاه پشمی را نیز گفته اند که به جهت دفع سرما در زیر موزه پوشند، و معرب آن جوراب است، (برهان)، گورب، جوراب، جورب (معرب)، کردی گوره (جوراب، پوشش پا)، غوره، گوره، (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) هفته بازار، رابینو آرد: این بازارها که گوراب نامیده میشوند، محلی است که هفته ای یک بار در آنجا بازار خریدوفروش برقرار میشود، ولی روزهای دیگر به کلی از جمعیت خالی است، این بازارها فقط در گیلان و مغرب مازندران تشکیل میشود و بنابه رسم و عادت فاصله آنها باید دست کم تقریباً یک فرسخ باشد، (ترجمه مازندران و استرآباد رابینوصص 36-37)، رجوع به متن انگلیسی این کتاب ص 16 شود
دهی است از دهستان پسکوه بخش قاین شهرستان بیرجند واقع در 42هزارگزی جنوب باختری قاین، کوهستانی و معتدل است و سکنۀ آن 59 تن است، آب آن از قنات تأمین میشود، محصول آن غلات و زعفران و شغل اهالی زراعت و مالداری و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9) دهی است از دهستان سوسن بخش ایذۀ شهرستان اهواز واقع در 36 هزارگزی شمال خاوری ایذه، کوهستانی و معتدل است، سکنۀ آن 188 تن است، آب آن از چشمه تأمین میشود، محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6) ده کوچکی است از دهستان جاوید بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون واقع در 13000 گزی خاور فهلیان و 3000 گزی شوسۀ کازرون به بهبهان، سکنۀ آن 29 تن است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)
دهی است از دهستان پسکوه بخش قاین شهرستان بیرجند واقع در 42هزارگزی جنوب باختری قاین، کوهستانی و معتدل است و سکنۀ آن 59 تن است، آب آن از قنات تأمین میشود، محصول آن غلات و زعفران و شغل اهالی زراعت و مالداری و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9) دهی است از دهستان سوسن بخش ایذۀ شهرستان اهواز واقع در 36 هزارگزی شمال خاوری ایذه، کوهستانی و معتدل است، سکنۀ آن 188 تن است، آب آن از چشمه تأمین میشود، محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6) ده کوچکی است از دهستان جاوید بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون واقع در 13000 گزی خاور فهلیان و 3000 گزی شوسۀ کازرون به بهبهان، سکنۀ آن 29 تن است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)
دهی بوده است از توابع لنجان اصفهان، و حمدالله مستوفی نویسد: ششم ناحیت لنجان (از نواحی اصفهان بیست پاره دیه است، گونان و قهدریجان و گلیشاد معظم قرای آن... (نزهه القلوب ص 51)
دهی بوده است از توابع لنجان اصفهان، و حمدالله مستوفی نویسد: ششم ناحیت لنجان (از نواحی اصفهان بیست پاره دیه است، گونان و قهدریجان و گلیشاد معظم قرای آن... (نزهه القلوب ص 51)
دهی است جزء دهستان بزینه رود بخش قیدار شهرستان زنجان، واقع در 60000 گزی جنوب باختری قیدار و 9000 گزی راه عمومی، کوهستانی و سردسیر و سکنۀ آن 348 تن است، آب آن از چشمه تأمین میگردد و محصولات آن غلات و انگور است و شغل اهالی زراعت و قالیچه بافی است، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
دهی است جزء دهستان بزینه رود بخش قیدار شهرستان زنجان، واقع در 60000 گزی جنوب باختری قیدار و 9000 گزی راه عمومی، کوهستانی و سردسیر و سکنۀ آن 348 تن است، آب آن از چشمه تأمین میگردد و محصولات آن غلات و انگور است و شغل اهالی زراعت و قالیچه بافی است، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
خونابه، رجوع به خونابه شود، مایع آب مانندی که محتوی از خون و شیر می باشد و به اصطلاح علمی فرنگ سرم گویند، (ناظم الاطباء)، اشک خونین، (ناظم الاطباء) : ز دیده ببارید خوناب شاه چنین گفت با مهتران سپاه، فردوسی، تو با داغ دل چند پویی همی که رخ را بخوناب شویی همی، فردوسی، شوم رسته از رنج این سوکوار که خوناب ریزد همی بر کنار، فردوسی، خود دجله چنان گرید صد دجلۀ خون گویی کز گرمی خونابش آتش چکد از مژگان، خاقانی، خوش نبود دیده بخوناب در زنده و مرده بیکی خواب در، نظامی، فرس میراند چون بیمار خیزان ز دیده بر فرس خوناب ریزان، نظامی، - خوناب زرد، کنایه از اشک است، (یادداشت مؤلف)، - خوناب سیاه، اشک: چون قلم سرزده گرییم بخوناب سیاه زیوری چون قلم از دودجگر بربندیم، خاقانی، - خوناب گرم، اشک: ز جان سیاوش چو خون شد ز شرم بیاراست مژگان به خوناب گرم، فردوسی، - خوناب مژگان، اشک چشم: این دو حرف از خون دل بنوشت و در خاکش نهفت نسخۀ توبه است کز خوناب مژگان تازه کرد، خاقانی، ، خون، (ناظم الاطباء)، چنین برگ گویا چه گوید همی که دل را بخوناب شوید همی، فردوسی، من بیابانی به پیش اندر گرفته کاندر او از نهیب دیو دل خوناب گشتی هر زمان، فرخی، گفتم که ز دولت تو برخواهم خورد بسیار بخوردم و دگر خواهم خورد کی دانستم که با دلی پرخوناب در بند وصال تو جگر خواهم خورد، عمادی شهریاری، غریق دو طوفانم از دیده و لب ز خوناب این دل که اکنون ندارم، خاقانی، جگرها بین که در خوناب خاک است ندانم کاین چه دریای هلاک است، نظامی، دلم از رشک پر خوناب کردند بدین عبرت گهم پرتاب کردند، نظامی، بانگ بر این دور جگرتاب زن سنگ بر این شیشۀ خوناب زن، نظامی، خیز نظامی ز حد افزون گری بر دل خوناب شده خون گری، نظامی، دجله خوناب است زین پس گر نهد سر در نشیب خاک نخلستان بطحا را کند از خون عجین، سعدی، - خوناب جگر، خون جگر: خوناب جگر خورد چه سود است چون غصۀ دل نمی گوارد، خاقانی، صبر اگررنگ جگر داشت جگر صبر نداشت اهل کو تا سر خوناب جگر باز کنم، خاقانی، نازنینان منا مرد چراغ دل من همچو شمع از مژه خوناب جگر بگشایید، خاقانی، خوناب جگر ز دیده ریزان چون بخت خود اوفتان و خیزان، نظامی، - خوناب جهان، غصۀ عالم: تو نیز گر آن کنی که او کرد خوناب جهان نبایدت خورد، نظامی، - خوناب خم، کنایه از شراب: بمن ده که این هر دو گم کرده ام قناعت بخوناب خم کرده ام، نظامی، - خوناب دل، خون دل: اول از خوناب دل رنگین عذارش بستمی بعد از آن از زعفران رخ حنوطش سودمی، خاقانی، یکجو ندهی دلم درین کار خوناب دلم دهی بخروار، نظامی، - خوناب سویدا، خون قلب، خون دل: خاکیان را ز دل گرم روان آتش شوق باد سرد از سرخوناب سویدا شنوند، خاقانی، ، جریان خون، (ناظم الاطباء)، خون روان، مقابل خون بسته، (یادداشت مؤلف) : موج خوناب گذشت از سرم و با غم تو من نیارم که بگویم بلغ السیل زبا، رفیع الدین لنبانی، بحری است مرا زسیل خوناب درون و آن بحر همی آیدم از دیده برون، سلمان ساوجی، ، شنگرف، (از ناظم الاطباء)، صدید، (یادداشت مؤلف)، تنفس سخت، (ناظم الاطباء)
خونابه، رجوع به خونابه شود، مایع آب مانندی که محتوی از خون و شیر می باشد و به اصطلاح علمی فرنگ سرم گویند، (ناظم الاطباء)، اشک خونین، (ناظم الاطباء) : ز دیده ببارید خوناب شاه چنین گفت با مهتران سپاه، فردوسی، تو با داغ دل چند پویی همی که رخ را بخوناب شویی همی، فردوسی، شوم رسته از رنج این سوکوار که خوناب ریزد همی بر کنار، فردوسی، خود دجله چنان گرید صد دجلۀ خون گویی کز گرمی خونابش آتش چکد از مژگان، خاقانی، خوش نبود دیده بخوناب در زنده و مرده بیکی خواب در، نظامی، فرس میراند چون بیمار خیزان ز دیده بر فرس خوناب ریزان، نظامی، - خوناب زرد، کنایه از اشک است، (یادداشت مؤلف)، - خوناب سیاه، اشک: چون قلم سرزده گرییم بخوناب سیاه زیوری چون قلم از دودجگر بربندیم، خاقانی، - خوناب گرم، اشک: ز جان سیاوش چو خون شد ز شرم بیاراست مژگان به خوناب گرم، فردوسی، - خوناب مژگان، اشک چشم: این دو حرف از خون دل بنوشت و در خاکش نهفت نسخۀ توبه است کز خوناب مژگان تازه کرد، خاقانی، ، خون، (ناظم الاطباء)، چنین برگ گویا چه گوید همی که دل را بخوناب شوید همی، فردوسی، من بیابانی به پیش اندر گرفته کاندر او از نهیب دیو دل خوناب گشتی هر زمان، فرخی، گفتم که ز دولت تو برخواهم خورد بسیار بخوردم و دگر خواهم خورد کی دانستم که با دلی پرخوناب در بند وصال تو جگر خواهم خورد، عمادی شهریاری، غریق دو طوفانم از دیده و لب ز خوناب این دل که اکنون ندارم، خاقانی، جگرها بین که در خوناب خاک است ندانم کاین چه دریای هلاک است، نظامی، دلم از رشک پر خوناب کردند بدین عبرت گهم پرتاب کردند، نظامی، بانگ بر این دور جگرتاب زن سنگ بر این شیشۀ خوناب زن، نظامی، خیز نظامی ز حد افزون گری بر دل خوناب شده خون گری، نظامی، دجله خوناب است زین پس گر نهد سر در نشیب خاک نخلستان بطحا را کند از خون عجین، سعدی، - خوناب جگر، خون جگر: خوناب جگر خورد چه سود است چون غصۀ دل نمی گوارد، خاقانی، صبر اگررنگ جگر داشت جگر صبر نداشت اهل کو تا سر خوناب جگر باز کنم، خاقانی، نازنینان منا مرد چراغ دل من همچو شمع از مژه خوناب جگر بگشایید، خاقانی، خوناب جگر ز دیده ریزان چون بخت خود اوفتان و خیزان، نظامی، - خوناب جهان، غصۀ عالم: تو نیز گر آن کنی که او کرد خوناب جهان نبایدت خورد، نظامی، - خوناب خم، کنایه از شراب: بمن ده که این هر دو گم کرده ام قناعت بخوناب خم کرده ام، نظامی، - خوناب دل، خون دل: اول از خوناب دل رنگین عذارش بستمی بعد از آن از زعفران رخ حنوطش سودمی، خاقانی، یکجو ندهی دلم درین کار خوناب دلم دهی بخروار، نظامی، - خوناب سویدا، خون قلب، خون دل: خاکیان را ز دل گرم روان آتش شوق باد سرد از سرخوناب سویدا شنوند، خاقانی، ، جریان خون، (ناظم الاطباء)، خون روان، مقابل خون بسته، (یادداشت مؤلف) : موج خوناب گذشت از سرم و با غم تو من نیارم که بگویم بلغ السیل زبا، رفیع الدین لنبانی، بحری است مرا زسیل خوناب درون و آن بحر همی آیدم از دیده برون، سلمان ساوجی، ، شنگرف، (از ناظم الاطباء)، صدید، (یادداشت مؤلف)، تنفس سخت، (ناظم الاطباء)
دوشاب: نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاسه جامه سنجاب. (عنصری)، آشی است که از گوشت و برنج و نخود و مغز گردکان پزند و قاتق آنرا سرکه و دوشاب کنند آش حبشی: گندمم امید دادی و کرنجم وعده داد کز تو هم وز تخیل می پزم گوداب و کشک. (سوزنی)، لکه زردی که بهنگام خشک کردن لباس بر اثر عدم مواظبت برآن افتد اشگو، لکه زردی که در گچ دیوار افتد
دوشاب: نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاسه جامه سنجاب. (عنصری)، آشی است که از گوشت و برنج و نخود و مغز گردکان پزند و قاتق آنرا سرکه و دوشاب کنند آش حبشی: گندمم امید دادی و کرنجم وعده داد کز تو هم وز تخیل می پزم گوداب و کشک. (سوزنی)، لکه زردی که بهنگام خشک کردن لباس بر اثر عدم مواظبت برآن افتد اشگو، لکه زردی که در گچ دیوار افتد
دوشاب: نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاسه جامه سنجاب. (عنصری)، آشی است که از گوشت و برنج و نخود و مغز گردکان پزند و قاتق آنرا سرکه و دوشاب کنند آش حبشی: گندمم امید دادی و کرنجم وعده داد کز تو هم وز تخیل می پزم گوداب و کشک. (سوزنی)، لکه زردی که بهنگام خشک کردن لباس بر اثر عدم مواظبت برآن افتد اشگو، لکه زردی که در گچ دیوار افتد
دوشاب: نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاسه جامه سنجاب. (عنصری)، آشی است که از گوشت و برنج و نخود و مغز گردکان پزند و قاتق آنرا سرکه و دوشاب کنند آش حبشی: گندمم امید دادی و کرنجم وعده داد کز تو هم وز تخیل می پزم گوداب و کشک. (سوزنی)، لکه زردی که بهنگام خشک کردن لباس بر اثر عدم مواظبت برآن افتد اشگو، لکه زردی که در گچ دیوار افتد
دوشاب. آشی است که از گوشت و برنج و نخود و مغز گردکان پزند و قاتق آن را سرکه و دوشاب کنند، آشی حبشی، لکه زردی که به هنگام خشک کردن لباس بر اثر عدم مواظبت بر آن افتد، اشگو، لکه زردی که در گچ دیوار افتد
دوشاب. آشی است که از گوشت و برنج و نخود و مغز گردکان پزند و قاتق آن را سرکه و دوشاب کنند، آشی حبشی، لکه زردی که به هنگام خشک کردن لباس بر اثر عدم مواظبت بر آن افتد، اشگو، لکه زردی که در گچ دیوار افتد
