معنی گوشک در لغت نامه دهخدا

مرکب از: گاو + سار = سر،، آنچه سرش مانند گاو باشد. گاو مانند. (برهان)، گرزی که دارای سر شبیه به گاو باشد:، به پیش پدر آمد اسفندیار، بزین اندرون گرزۀ گاوسار.، فردوسی.، همی رفت (گشتاسب) با گرزۀ گاوسار، چو سرو بلند از لب جویبار.، فردوسی.، تو رفتی و شمشیرزن صد هزار، زره دار و با گرزۀ گاوسار.، فردوسی.، برفتند و شمشیر زن صد هزار، زره دار و با گرزۀ گاوسار.، فردوسی.، زره دار و با گرزۀ گاوسار، کسی کو درم خواهد از شهریار.، فردوسی.، از ایران بیامد دلاور هزار، زره دار و با گرزۀ گاوسار.، فردوسی.، یکی تخت و آن گرزۀ گاوسار، که ماند آن سخن در جهان یادگار.، فردوسی.، نشست از بر تخت گوهرنگار، ابا تاج و با گرزۀ گاوسار.، فردوسی.، از آن عادت شریف از آن دست گنج بخش، از آن رأی تیزبین وز آن گرز گاوسار، یکی خرم و بکام یکی شادو کامران، یکی مهتر و عزیز یکی خسته و فکار.، فرخی.، چون زند بر مهرۀ شیران دبوس شصت من، چون زند بر گردن گردان عمود گاوسار.، منوچهری.، پیش گرز گاوسارش روز صید، شیر گردون کمتر از روباه باد.، سنایی.،، بمعنی گاوچهر آمده است که گرز فریدون است و آن را از آهن بهیأت سرِ گاو میش ساخته بودند. (برهان) :، فریدون ابا گرزۀ گاوسار، بفرمود کردن بر آنجا نگار.، دقیقی.، کمر بستن و رفتن شاهوار، بچنگ اندرون گرزۀ گاوسار.، فردوسی.، بقهر کردن خصم ای شه فریدون فر، ز تازیانۀ تو گرز گاوسار تو باد.، سوزنی.، چو گاوسار فریدون ز تازیانۀ تو، ز رمح تو علم کاویان شود پیدا.، سوزنی.، و سر گرز او (فریدون) گاوسار بود به مثال نامها. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 12). و سلاح او (فریدون) گرزی بود سیاه رنگ گاوسار. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 36). رجوع به گاوچهر، گاورنگ، گاو سر، گاو میش، گوسر شود،، {{اِسمِ مُرَکَّب}} طویله و منزلی که در پیش سرا برای گاوآماده کنند: بهو، گاوسار فراخ. (منتهی الارب)

معنی گوشک در لغت نامه دهخدا

در تداول مردم جندق، ته شاخۀ درخت خرما بعد از بریدن شاخه. (فرهنگ نظام)

معنی گوشک - جستجوی لغت در جدول جو

گوشک

لغت نامه دهخدا

گوشک

لغت نامه دهخدا

گوشک

فرهنگ گویش مازندرانی

کوشک

(دخترانه)

قصر، کاخ، نام دختر ایرج پسر فریدون پادشاه پیشدادی

فرهنگ نامهای ایرانی

گوشت

گوشه ای در دستگاه نوا

فرهنگ فارسی عمید

پوشک

گربه، پستانداری کوچک، گوشت خوار و بسیار چالاک، با پوزۀ کوتاه، سبیل های دراز، موهای نرم و چنگال های تیز که جانوران کوچک مانند موش، گنجشک و ماهی را شکار می کند و غالباً شب ها به شکار و دزدی می پردازد. چشم هایش در تاریکی می درخشد و مردمک آن در تاریکی گرد و در روشنایی روز شبیه خط عمودی باریکی می شود

گربه، پستانداری کوچک، گوشت خوار و بسیار چالاک، با پوزۀ کوتاه، سبیل های دراز، موهای نرم و چنگال های تیز که جانوران کوچک مانند موش، گنجشک و ماهی را شکار می کند و غالباً شب ها به شکار و دزدی می پردازد. چشم هایش در تاریکی می درخشد و مردمک آن در تاریکی گِرد و در روشنایی روز شبیه خط عمودی باریکی می شود

فرهنگ فارسی عمید

شوشک

تیهو، پرنده ای شبیه کبک اما کوچک تر از آن با گوشتی لذیذ و پرهای خاکستری مایل به زرد و خال های سیاه رنگ در زیر سینه
شارشک، شاشنگ، شیشو، شیشیک، شاشک، طیهوج، فرفور، نموسک، نموشک، سرخ بال

فرهنگ فارسی عمید

گوشه

کنج، زاویه، کناره، لبه، جای خلوت و آرام، کنایه از قسمتی از چیزی،
در موسیقی هر یک از قطعات یا آهنگ هایی که دستگاه ها و نغمات موسیقی ایرانی را تشکیل می دهند و به دو دستۀ کلی گوشه های سازی و گوشه های آوازی تقسیم می شوند
گوشه گرفتن: کنایه از در گوشه ای نشستن و از مردم دوری کردن، گوشه گیری کردن
گوشه گزیدن: کنایه از در گوشه ای نشستن و از مردم دوری کردن، گوشه گیری کردن، گوشه گرفتن
گوشه نشستن: در گوشه ای نشستن، کنایه از گوشه گیری کردن، گوشه نشینی کردن، برای مثال عابد که نه از بهر خدا گوشه نشیند / بیچاره در آیینۀ تاریک چه بیند (سعدی - ۱۸۰)
گوشه و کنار: کنایه از این طرف و آن طرف، این سو و آن سو
گوشه کنار: کنایه از این طرف و آن طرف، این سو و آن سو، گوشه و کنار
گوشه و کنایه: کنایه از حرف گوشه دار، سخن آمیخته به طعن و طنز
گوشه کنایه: کنایه از حرف گوشه دار، سخن آمیخته به طعن و طنز، گوشه و کنایه

کنج، زاویه، کناره، لبه، جای خلوت و آرام، کنایه از قسمتی از چیزی،
در موسیقی هر یک از قطعات یا آهنگ هایی که دستگاه ها و نغمات موسیقی ایرانی را تشکیل می دهند و به دو دستۀ کلی گوشه های سازی و گوشه های آوازی تقسیم می شوند
گوشه گرفتن: کنایه از در گوشه ای نشستن و از مردم دوری کردن، گوشه گیری کردن
گوشه گزیدن: کنایه از در گوشه ای نشستن و از مردم دوری کردن، گوشه گیری کردن، گوشه گرفتن
گوشه نشستن: در گوشه ای نشستن، کنایه از گوشه گیری کردن، گوشه نشینی کردن، برای مِثال عابد که نه از بهر خدا گوشه نشیند / بیچاره در آیینۀ تاریک چه بیند (سعدی - ۱۸۰)
گوشه و کنار: کنایه از این طرف و آن طرف، این سو و آن سو
گوشه کنار: کنایه از این طرف و آن طرف، این سو و آن سو، گوشه و کنار
گوشه و کنایه: کنایه از حرف گوشه دار، سخن آمیخته به طعن و طنز
گوشه کنایه: کنایه از حرف گوشه دار، سخن آمیخته به طعن و طنز، گوشه و کنایه

فرهنگ فارسی عمید

موشک

مصغر موش، موش کوچک، از آلات آتش بازی، در امور نظامی از آلات جنگ که دارای مواد منفجره است و در جنگ ها به کار می رود، دستگاهی که به فضا پرتاب می شود
موشک کور: در علم زیست شناسی موش کور، برای مثال نور گیتی فروز چشمۀ هور / زشت باشد به چشم موشک کور (سعدی - ۱۲۸)

مصغرِ موش، موش کوچک، از آلات آتش بازی، در امور نظامی از آلات جنگ که دارای مواد منفجره است و در جنگ ها به کار می رود، دستگاهی که به فضا پرتاب می شود
موشک کور: در علم زیست شناسی موش کور، برای مِثال نور گیتی فروز چشمۀ هور / زشت باشد به چشم موشک کور (سعدی - ۱۲۸)

فرهنگ فارسی عمید

گوشت

قسمتی از بافت بدن که در مهره داران روی استخوان ها و زیر پوست قرار دارد
جسم سرخ رنگی در بدن جانوران که مورد استفادۀ خوراکی انسان قرار می گیرد
گوش، عضو شنیداری بدن

فرهنگ فارسی عمید