معنی گهرگستر - جستجوی لغت در جدول جو

گهرگستر

لغت نامه دهخدا

نورگستر

نورافشان، منتشر کننده و پراکنده کنندۀ نور و روشنایی

فرهنگ فارسی عمید

گرگسار

گرگ مانند مانند گرگ، برای مثال ز گرگ آن چنان کم گریزد گله / کز آن گرگساران سگ مشغله (نظامی۶ - ۵۸)

فرهنگ فارسی عمید

گل گستر

(فُ)

گسترندۀ گل. آورندۀ گل. پراکننده گل:
راست گفتی رخش گلستان بود
می سوری بهار گل گستر.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 126)

لغت نامه دهخدا

گرگسار

(گُ)

نام پهلوانی ترکستانی بتقلید صاحبان فرهنگ و برهان در کاف عربی مرقوم شده و به تحقیق کاف عجمی است. (آنندراج). نام سپاه سالار ارجاسب که اسفندیار او را به کمند گرفت:
یکی ترک بد نام او گرگسار
ز لشکر بیامد بر شهریار.
فردوسی.
یکی ترک بد نام او گرگسار
گذشته برو بر بسی روزگار.
فردوسی.
رجوع شود به مزدیسنا تألیف دکتر معین ص 349 و 362 و یشتها تألیف پورداود جلد 2 ص 278

لغت نامه دهخدا

گرگسار

(گُ)

گرگ مانند. (آنندراج) :
ز گرگ آنچنان کم گریزد گله
کز آن گرگ ساران سگ مشغله.
نظامی

لغت نامه دهخدا

نورگستر

(رَ)

منتشرکننده و پراکنده نمایندۀ روشنی. (ناظم الاطباء). روشنی بخش. نورافشان

لغت نامه دهخدا

هنرگستر

(کَ)

هنرمند. باهنر:
چنین گفت پس ای هنرگستران
مدارید دلها به من بر گران.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

سحرگستر

(نُ تَ / تِ)

بسیار ساحر که اثر جادوئی او در همه جا پراکنده بود. مجازاً، در بیت زیر و نظائر آن، سخت فصیح. بغایت شیوا سخن. سرایندۀ معانی بکر و الفاظ عذب:
بدین سکه آورد نقد بدیهه
شد از کیمیای سخن سحرگستر.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

گوهرگستر

(نَ / نِ شِ)

گوهرفشان، جوانمرد. (مؤید الفضلاء). بخشنده، ناصح و واعظ. (مؤید الفضلا) ، فصیح. زبان آور. بلیغ، مجازاً ابر بارنده باشد

لغت نامه دهخدا

مهرگستر

(دَ کُ نَنْ دَ / دِ)

مهر گسترنده. که مهر و محبت را گسترش دهد

لغت نامه دهخدا

گهر تر

(گُ هََ رِ تَ)

مخفف گوهر تر. رجوع به همین کلمه شود