- گنوسی(گْنُ / گِ نُ)
آیین گنستیسیسم. رجوع به گنستیسیسم شود
معنی گنوسی - جستجوی لغت در جدول جو
- گنوسی((گِ نُ))
فلسفه و آیینی که پیروان آن مدعی بودند که معرفت عالی به طبیعت و صفات الهی دارند. این طریقه شامل فلسفه نوافلاطونی و معتقدات شرقی از جمله آیین یهود است. حکمت مذکور پیش از میلاد و بعد از آن رواج داشته و پس از ظهور مسیحیت بدان دین
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن علی بن سنوس (1202- 1276 هجری قمری). مشهور به سنوسی الخطابی الحسنی الادریسی. مؤسس و پیشوای طریقۀ سنوسیۀ اول. او راست: الکواکب الدریه فی اوائل الکتب الاثریه. التحفه فی اوائل الکتب الشریفه. (اعلام زرکلی ج 3 ص 954)
(گَرْ رو)
لغت نامه دهخدا
ملقب به فاضل، از نویسندگان و شعرای عهد فتحعلی شاه قاجار است که اندکی از عهد محمدشاه رانیز درک کرده و اصلش از طایفۀ بایندری ترکمان و مولد او ناحیۀ گروس از اعمال همدان بوده و از اوست:
دل دیوانه کجا بند پذیرد مگرش
شکن زلف بتی نام کنم زندان را
گرنه از آتش دل خشک شده دیدۀ تر
خلق را گفتمی آماده شدن طوفان را
شاید ار دیدۀ گریان مرا عذرنهد
هر که بیند نظری آن دهن خندان را.
و در سال 1252 هجری قمری در پنجاه وچهارسالگی درگذشت و کتاب انجمن خاقان که تذکرۀ شعرای عهد فتحعلی شاه است از اوست. (از ریحانه الادب ج 2 ص 70)
دل دیوانه کجا بند پذیرد مگرش
شکن زلف بتی نام کنم زندان را
گرنه از آتش دل خشک شده دیدۀ تر
خلق را گفتمی آماده شدن طوفان را
شاید ار دیدۀ گریان مرا عذرنهد
هر که بیند نظری آن دهن خندان را.
و در سال 1252 هجری قمری در پنجاه وچهارسالگی درگذشت و کتاب انجمن خاقان که تذکرۀ شعرای عهد فتحعلی شاه است از اوست. (از ریحانه الادب ج 2 ص 70)
(گْنو / گِ)
لغت نامه دهخدا
یکی از خانواده های ایرانی در زمان اشکانیان که طبق روایت فوستوس، ارشک (اواسط قرن چهارم میلادی). ریاست عالیۀ امور را بدانان واگذار کرد. (از ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ترجمه رشید یاسمی چ 2 ص 37)
