- گلگون (دخترانه)
به رنگ گل سرخ، سرخ، نام اسب گودرز، پهلوان ایرانی، نام اسب لهراسپ پادشاه کیانی
معنی گلگون - جستجوی لغت در جدول جو
- گلگون
سرخ رنگ، به رنگ گل سرخ
- گلگون (گُ)
دهی است از دهستان بیزکی بخش حومه ارداک شهرستان مشهد واقع در 24هزارگزی شمال باختری مشهد و 3هزارگزی شمال راه شوسۀ عمومی مشهد به قوچان. هوای آن معتدل و دارای 37 تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول آن غلات و چغندر است. شغل اهالی زراعت و مالداری و صنایع دستی آنان قالیچه بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
- گلگون (گُ)
گل فارسی: گل را انواع بسیار است، سرخ و سفید و سرخی که به سفیدی گراید و آن آن است که او را گلگون گویند و در عراق آنرا گل فارسی گویند. (فلاحت نامه)
- گلگون
سرخرنگ، برنگ گل سرخ، با آب و رنگ، زیبا، قشنگ
- گلگون
سرخ رنگ، به رنگ گل سرخ
- گلگون
سرخ، گلرنگ، گل فام، گلی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مانند گل، به رنگ گل، گونه یا رخسارۀ سرخ
سرخاب، گرد یا مادۀ سرخ رنگی که زنان به گونه های خود می مالند، گلگونه، غازه، غنج، غنجر، غنجار، غنجاره، گنجار، آلگونه، آلغونه، بلغونه، غلغونه، گلگونه، ولغونه، لغونه، والگونه، بهرامن
سرخاب، گرد یا مادۀ سرخ رنگی که زنان به گونه های خود می مالند، گلگونه، غازه، غنج، غنجر، غنجار، غنجاره، گنجار، آلگونه، آلغونه، بلغونه، غلغونه، گلگونه، ولغونه، لغونه، والگونه، بهرامن
اشک آمیخته با خون، اشکی که از سوز دل و از اندوه بسیار فرو می ریزد، اشک خونین، اشک سرخ، اشک خونی، اشک حنایی، اشک جگرگون، اشک خون آلود
(گُقَ)
لغت نامه دهخدا
صفت کشته ای که لباس او خونین باشد. کشته ای که قبا و جامۀ او خون آلوده باشد:
یوسف گلگون قبا وای علی اکبرم
گم شده در کربلا وای علی اکبرم.
؟
یوسف گلگون قبا وای علی اکبرم
گم شده در کربلا وای علی اکبرم.
؟
(گُ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان بکش بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون، واقع در 36000گزی جنوب خاوری فهلیان، کنارراه شوسۀ کازرون به فهلیان. هوای آن گرم و دارای 129 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)
(گُ نِ چَ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از آسمان. (برهان) (آنندراج) ، کنایه است از خورشید:
زآن رخش جوزا پاردم چون جوزهر بربسته دم
گلگون چرخ افکنده سم شبرنگ هرا ریخته.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 380)
زآن رخش جوزا پاردم چون جوزهر بربسته دم
گلگون چرخ افکنده سم شبرنگ هرا ریخته.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 380)
(گُ اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
اسبی که در جنبش و حرکت چون گلگون باشد. به روش گلگون. به دویدن گلگون:
اعوجی کردار و دلدل قامت و شبدیزنعل
رخش فرمان و براق اندام و گلگون اهتزاز.
منوچهری
اعوجی کردار و دلدل قامت و شبدیزنعل
رخش فرمان و براق اندام و گلگون اهتزاز.
منوچهری
(سَ / سِ گَ دی دَ)
لغت نامه دهخدا
سرخ کردن:
شوم جامۀ رزم بیرون کنم
به می روی پژمرده گلگون کنم.
فردوسی.
زردرویی میکشم زآن طبعنازک بی گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم.
حافظ
شوم جامۀ رزم بیرون کنم
به می روی پژمرده گلگون کنم.
فردوسی.
زردرویی میکشم زآن طبعنازک بی گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم.
حافظ
(گُ کُ مَ / مِ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از شراب سرخ است، زیرا کمیت نام رنگی از اسب است و شراب را نیز گویند. (آنندراج) :
نقره خنگ صبح را در تاخت سلطان ختن
ساقیا گلگون کمیتت را به میدان درفکن ؟
؟ (از آنندراج)
نقره خنگ صبح را در تاخت سلطان ختن
ساقیا گلگون کمیتت را به میدان درفکن ؟
؟ (از آنندراج)
(گُ نَ / نِ یِ اَ مِ دَ)
لغت نامه دهخدا
یعنی سرخ کننده روی آدم که کنایه از حضرت رسالت پناه محمدی صلوات اﷲ علیه باشد. (برهان) (آنندراج)
(سَ / سِ مُ رَ / رِ دَ دَ)
لغت نامه دهخدا
سرخ رنگ کردن:
سیب را هر طرفی داده طبیعت رنگی
هم بدانگونه که گلگونه کند روی نگار.
سعدی.
گاهی ز صنع ماشطه بر روی خوب روز
گلگونۀ شفق کند و سرمۀ دجی.
سعدی
سیب را هر طرفی داده طبیعت رنگی
هم بدانگونه که گلگونه کند روی نگار.
سعدی.
گاهی ز صنع ماشطه بر روی خوب روز
گلگونۀ شفق کند و سرمۀ دجی.
سعدی
(گَ)
لغت نامه دهخدا
مخفف انگلیون. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). نوعی از اقمشۀ هفت رنگ باشد، چنانکه هر هفت رنگ را در آن توان دید و آنرا بوقلمون هم میگویند. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری)
(دَ لَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان طیبی گرمسیری بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان. واقع در 13هزارگزی شمال خاوری لنده مرکز دهستان و 6هزارگزی شمال خاوری راه شوسۀبهبهان به اهواز، با 100تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و پشم و لبنیات است. ساکنان این ده از طایفۀ طیبی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
(گُ لَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان دشمن زیاری بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون واقع در 47000 گزی جنوب خاور فهلیان و 25000 گزی راه شوسۀ کازرون به فهلیان. هوای آن معتدل و دارای 185 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و برنج و شغل اهالی زراعت و صنایع دستی آنان قالیبافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)
نام یکی از آبادیهای سقّز کردستان که پیشتر آلکلو نامیده میشده، (فرهنگستان)
گلگون، گونه سرخ رخسار گلگون، سرخاب که زنان بر چهره خود مالند آلگونه ظلغونه: چو دست قضا زشت رویت سرشت میالای گلگونه بر روی زشت. (سعدی) یا گلگونه ادیم آدم. محمد رسول الله ص
آلگونه، روژ، سرخاب، غازه
از توابع ولوپی واقع در منطقه ی قائم شهر
