معنی گلژی - جستجوی لغت در جدول جو

گلژی

لغت نامه دهخدا

گلی

(دخترانه)

مانند گل، قرمز رنگ، منسوب به گل، مانند گل، به رنگ گل

فرهنگ نامهای ایرانی

گلی

چیزی که از گل ساخته شده باشد، گل آلود

فرهنگ فارسی عمید

گلی

به رنگ گل سرخ، گل فروش

فرهنگ فارسی عمید

پلژی

خرمهره، نوعی مهرۀ درشت و بی ارزش، به رنگ سفید یا آبی که بر گردن اسب و خر می بندند

فرهنگ فارسی عمید

گلکی

(گَ)

دهی است از دهستان باغک بخش اهرم شهرستان بوشهر واقع در 15000گزی جنوب باختری اهرم. هوای آن گرم و دارای 371 تن سکنه است. آب آن از چاه و محصول آن غلات و خرما و شغل اهالی زراعت است. راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

گوژی

صفت گوژ، خمیدگی، انحناء، حدب، دوتویی:
برحسرت شاخ گل در باغ گوا شد
بیچارگی و زردی و گوژی و نوانیش،
ناصرخسرو،
قوس، گوژی پشت، (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

گلوی

(گُ / گَ)

گلو:
ز دیدار خیزد هزار آرزوی
ز چشم است گویند رژدی گلوی.
ابوشکور (لغت فرس ص 98 و 99).
و رجوع به گلو شود.
- گلوی لب گرفتن، کنایه از خاموش گردانیدن. (آنندراج) :
شریان ز پوست پر کن و بر کام تیغ نه
لب راگلو مگیر، ز قاتل امان مخواه.
عرفی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گلوی

(گِ)

کنگرۀ ستون را گویند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گلگی

(گِ لَ / لِ)

گله کردن: گلگیهات بسرم، عروسی پسرم. رجوع به گله گی شود

لغت نامه دهخدا

گلچی

(گُ دَ)

ده کوچکی است از بخش حومه شهرستان نائین واقع در 6هزارگزی جنوب نائین و دوهزارگزی راه شوسۀ نائین به کوهپایه. هوای آن معتدل و دارای 49 تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت است. راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

بلژی

(بُ)

پلچی. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- بلژی فروش، پلچی فروش. صیدلانی. صیدنانی. (از مهذب الاسماء) ، نوعی سوسمار. (یادداشت مرحوم دهخدا). بلشون. و رجوع به بلشون شود

لغت نامه دهخدا

پلژی

(پُ)

پلچی. (محمود بن عمر ربنجنی)

لغت نامه دهخدا

گلمی

(گُ)

دهی است از دهستان احمدآباد بخش فریمان شهرستان مشهد واقع در 30هزارگزی شمال باختری فریمان. هوای آن معتدل و دارای 71 تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول آن غلات است. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا