معنی گلویج - جستجوی لغت در جدول جو

دهی است از دهستان گودۀبخش بستک شهرستان لار که در 30000گزی شمال بستک در دامنه کوه بناب واقع شده است. هوای آن گرم و سکنۀ آن 110 تن است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، خرما و مختصر سبزیجات است. شغل اهالی زراعت وراه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

گلویک

(گَ یَ / یِ)

دهی است از دهستان پیشکوه بخش تفت شهرستان یزد که در 50هزارگزی باختر یزد و 5هزارگزی خاور راه شاه آواز به نودوشن واقع شده است. هوای آن معتدل و سکنۀ آن 186 تن است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، شغل اهالی زراعت و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. این ده راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

گلیج

(گُ)

دهی است از دهستان تنکابن از توابع مازندران. (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 144)

لغت نامه دهخدا

گلوی

(گِ)

کنگرۀ ستون را گویند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گلوی

(گُ / گَ)

گلو:
ز دیدار خیزد هزار آرزوی
ز چشم است گویند رژدی گلوی.
ابوشکور (لغت فرس ص 98 و 99).
و رجوع به گلو شود.
- گلوی لب گرفتن، کنایه از خاموش گردانیدن. (آنندراج) :
شریان ز پوست پر کن و بر کام تیغ نه
لب راگلو مگیر، ز قاتل امان مخواه.
عرفی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گلوج

(گَ)

نانی که در آتش یا خاکستر تنور افتاده و سوخته باشد. (شعوری ج 2 ورق 293) :
هرکه را خشم کرد شد مفلوج
شده محتاج کهنه ها و گلوج.
لطیفی (از شعوری)

لغت نامه دهخدا

تلویج

کج کردن کجاندن

فرهنگ لغت هوشیار

گلویی

منسوب به گلو. قسمت فاصله بین طاق عمارت و دیوار که بر آن نقاشی و گچ بری کنند و آن بمنزله گلو طاق و سقف است: صفه ای تا فلک سر آورده گیلوی طاق او بر آورده (نظامی هفت پیکر. چا. استانبول 211 چا. ارمغان. 254)

فرهنگ لغت هوشیار

گلیج

جاجیمی که تانه ی آن، تار پارچه با نخ و بافه ی آن پود پارچه

فرهنگ گویش مازندرانی

گلوی

نام یکی از سه گروه نژادی مردها، ساکنین قدیم بخش باختری

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی گلویج - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما