جدول جو
جدول جو

معنی گلوخی - جستجوی لغت در جدول جو

گلوخی
(گِ دَ رَ)
دهی است از بخش پشت آب شهرستان زابل واقع در 3000گزی شمال خاور بنجار، کنار راه مالرو جلال آباد به زابل. هوای آن گرم و معتدل و دارای 554 تن سکنه است. آب آن از رود خانه هیرمند و محصول آن غلات و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

کلوخی
(کُ دِهْ)
دهی از دهستان کهنه فرود است که در بخش حومه شهرستان قوچان واقع است و 1085 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
لغت نامه دهخدا
گلوئی
(گُ / گَ)
رجوع به گلویی شود
لغت نامه دهخدا
گلویی
(گِ)
گیلوئی. حاشیۀ بالای دیوار و زیر سقف در اطاق
لغت نامه دهخدا
گلویی
(گُ / گَ)
منسوب به گلو
لغت نامه دهخدا
گلوی
(گِ)
کنگرۀ ستون را گویند. (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
گلوی
(گُ / گَ)
گلو:
ز دیدار خیزد هزار آرزوی
ز چشم است گویند رژدی گلوی.
ابوشکور (لغت فرس ص 98 و 99).
و رجوع به گلو شود.
- گلوی لب گرفتن، کنایه از خاموش گردانیدن. (آنندراج) :
شریان ز پوست پر کن و بر کام تیغ نه
لب راگلو مگیر، ز قاتل امان مخواه.
عرفی (از آنندراج)
لغت نامه دهخدا
لوخی
دهی از دهستان مرکزی بخش فریمان شهرستان مشهد، واقعدر 23هزارگزی جنوب فریمان و هشت هزارگزی خاوری راه مالرو عمومی فریمان به پاقلعه، کوهستانی و معتدل، دارای 93 تن سکنه، آب آن از قنات، محصول آنجا غلات، چغندر و بنشن، شغل اهالی زراعت، راه آن مالرو و در تابستان اتومبیل رو است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
لغت نامه دهخدا
گلویی
منسوب به گلو. قسمت فاصله بین طاق عمارت و دیوار که بر آن نقاشی و گچ بری کنند و آن بمنزله گلو طاق و سقف است: صفه ای تا فلک سر آورده گیلوی طاق او بر آورده (نظامی هفت پیکر. چا. استانبول 211 چا. ارمغان. 254)
فرهنگ لغت هوشیار
گلوی
نام یکی از سه گروه نژادی مردها، ساکنین قدیم بخش باختری
فرهنگ گویش مازندرانی