دهی است از دهستان حومه بخش لنگۀ شهرستان لار واقع در 27000گزی شمال باختر لنگه، کنار راه عمومی لنگه به بندر کنگ. هوای آن گرم و دارای 950 تن سکنه است. آب آن از چاه و باران تأمین میشود. محصول آن غلات، خرما و جزئی سبزیجات و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)
دهی است از دهستان حومه بخش لنگۀ شهرستان لار واقع در 27000گزی شمال باختر لنگه، کنار راه عمومی لنگه به بندر کنگ. هوای آن گرم و دارای 950 تن سکنه است. آب آن از چاه و باران تأمین میشود. محصول آن غلات، خرما و جزئی سبزیجات و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)
ظ. از وی - چریه. مخفف آن ’گزر’، و قیاس شود با گزیردن. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). چاره و علاج باشد چه ناگزیر ناچار و لاعلاج را گویند و افادۀ ضرورت هم میکند. (برهان) (آنندراج). محتد. بد: ز خون جوانی که بد زآن گزیر بخستی دل ما به پیکان تیر. فردوسی. ازچند سال باز تو امروز یافتی آن مرتبت کز آن نبود مر ترا گزیر. فرخی. خدای فایدۀ مهرش اندر آب نهاد کز آب زنده بود خلق وز آب نیست گزیر. عنصری. از حشمت تو ملک ملک را گزیر نیست آری درخت را بود از آب ناگزیر. منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 36). ز بن بر گریزندگان ره مگیر مریز از کسی خون که باشد گزیر. اسدی. تا نیست انجم و مه و خورشید را مدام از سیر برج برج گزیر اندر آسمان. سوزنی. آگه شدم که خدمت مخلوق هیچ نیست هست از همه گزیر و زالله ناگزیر. سوزنی. و رعایا را از لقمه و طعمه گزیر نباشد. (سندبادنامه). مرده گور بوددر نخجیر مرده را کی بود ز گور گزیر. نظامی. زن چو از راستی ندید گزیر گفت کاحوال این سیاه حریر. نظامی. نیاید هیچ چیزی راه گیرش که بود از هرچه پیش آمد گزیرش. عطار (اسرارنامه). چون کنم کز دل شکیبایم ز دلبر ناشکیب چون کنم کز جان گزیر است و ز جانان ناگزیر. سعدی (طیبات). بس روان گردد به زندان سعیر که نباشد خار را ز آتش گزیر. مولوی. در عاشقی گزیر نباشد زسوز و ساز استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم. حافظ. - ناگزیر: کنون پادشاهی شاه اردشیر بگویم که پیش آمدم ناگزیر. فردوسی. از حشمت تو ملک ملک را گزیر نیست آری درخت را بود از آب ناگزیر. منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 36). آدمی از چهار چیز ناگزیر است: اول نانی، دویم خلقانی، سیم ویرانی، چهارم جانانی. (قابوسنامه). آگه شدم که خدمت مخلوق هیچ نیست هست از همه گزیر و ز الله ناگزیر. سوزنی. چون کنم کز دل شکیبایم ز دلبرناشکیب چون کنم کز جان گزیر است و ز جانان ناگزیر. سعدی (طیبات). ناگزیر جمله کآن حی قدیر لایزال و لم یزل فرد بصیر. مولوی
ظ. از وی - چریه. مخفف آن ’گزر’، و قیاس شود با گزیردن. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). چاره و علاج باشد چه ناگزیر ناچار و لاعلاج را گویند و افادۀ ضرورت هم میکند. (برهان) (آنندراج). محتد. بُد: ز خون جوانی که بد زآن گزیر بخستی دل ما به پیکان تیر. فردوسی. ازچند سال باز تو امروز یافتی آن مرتبت کز آن نبود مر ترا گزیر. فرخی. خدای فایدۀ مهرش اندر آب نهاد کز آب زنده بود خلق وز آب نیست گزیر. عنصری. از حشمت تو مُلک ملک را گزیر نیست آری درخت را بود از آب ناگزیر. منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 36). ز بن بر گریزندگان ره مگیر مریز از کسی خون که باشد گزیر. اسدی. تا نیست انجم و مه و خورشید را مدام از سیر برج برج گزیر اندر آسمان. سوزنی. آگه شدم که خدمت مخلوق هیچ نیست هست از همه گزیر و زالله ناگزیر. سوزنی. و رعایا را از لقمه و طعمه گزیر نباشد. (سندبادنامه). مرده گور بوددر نخجیر مرده را کی بود ز گور گزیر. نظامی. زن چو از راستی ندید گزیر گفت کاحوال این سیاه حریر. نظامی. نیاید هیچ چیزی راه گیرش که بود از هرچه پیش آمد گزیرش. عطار (اسرارنامه). چون کنم کز دل شکیبایم ز دلبر ناشکیب چون کنم کز جان گزیر است و ز جانان ناگزیر. سعدی (طیبات). بس روان گردد به زندان سعیر که نباشد خار را ز آتش گزیر. مولوی. در عاشقی گزیر نباشد زسوز و ساز استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم. حافظ. - ناگزیر: کنون پادشاهی شاه اردشیر بگویم که پیش آمدم ناگزیر. فردوسی. از حشمت تو مُلک ملک را گزیر نیست آری درخت را بود از آب ناگزیر. منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 36). آدمی از چهار چیز ناگزیر است: اول نانی، دویم خلقانی، سیم ویرانی، چهارم جانانی. (قابوسنامه). آگه شدم که خدمت مخلوق هیچ نیست هست از همه گزیر و ز الله ناگزیر. سوزنی. چون کنم کز دل شکیبایم ز دلبرناشکیب چون کنم کز جان گزیر است و ز جانان ناگزیر. سعدی (طیبات). ناگزیر جمله کآن حی قدیر لایزال و لم یزل فرد بصیر. مولوی
مرکّب از: گزار + ش، پسوند اسم مصدر، (حاشیۀ برهان چ معین)، تعبیر خواب را گویند. (برهان)، و بیان امور گذشته. (آنندراج) : همه خوابها پیش ایشان بگفت نهفته برون آورید از نهفت کس آن را گزارش نیارست کرد پراندیشه شدشان دل و روی زرد. فردوسی. مر این خوابها را بجز پیش اوی مگوی و ز نادان گزارش مجوی. فردوسی. و مر انگشتری را... ملوک را به ولایت و ملک گزارش کنند و دیگر مردمان را بر عمل و صناعت و گروهی را بر کرامت بزرگان. (نوروزنامه) ، شرح و تفسیر و عبارت هم آمده است. (برهان) : مرین دین به را بیاراستند از این دین گزارش همی خواستند. فردوسی. چو آن ترکیب را کردند خارش گزارنده چنین کردش گزارش. نظامی. پازند گزارش کتاب صحف ابراهیم است و ابستا گزارش آن. (صحاح الفرس)، و رجوع به گزاردن شود. ، گفتن و ادا کردن سخن. رجوع به گزاردن شود، پیش کش، گذشتن. (برهان)، به این معنی گذارش است، عبور کردن. به این معنی گذارش است، تجاوز نمودن، ترک کردن. (آنندراج)
مُرَکَّب اَز: گزار + ش، پسوند اسم مصدر، (حاشیۀ برهان چ معین)، تعبیر خواب را گویند. (برهان)، و بیان امور گذشته. (آنندراج) : همه خوابها پیش ایشان بگفت نهفته برون آورید از نهفت کس آن را گزارش نیارست کرد پراندیشه شدشان دل و روی زرد. فردوسی. مر این خوابها را بجز پیش اوی مگوی و ز نادان گزارش مجوی. فردوسی. و مر انگشتری را... ملوک را به ولایت و ملک گزارش کنند و دیگر مردمان را بر عمل و صناعت و گروهی را بر کرامت بزرگان. (نوروزنامه) ، شرح و تفسیر و عبارت هم آمده است. (برهان) : مرین دین به را بیاراستند از این دین گزارش همی خواستند. فردوسی. چو آن ترکیب را کردند خارش گزارنده چنین کردش گزارش. نظامی. پازند گزارش کتاب صحف ابراهیم است و ابستا گزارش آن. (صحاح الفرس)، و رجوع به گزاردن شود. ، گفتن و ادا کردن سخن. رجوع به گزاردن شود، پیش کش، گذشتن. (برهان)، به این معنی گذارش است، عبور کردن. به این معنی گذارش است، تجاوز نمودن، ترک کردن. (آنندراج)
اسم مصدر از گرفتن. گیرندگی، تسخیر و گرفتگی و قبض، زدن با نیزه و طعنه، سرزنش و ملامت، جرم و گناه، عیب و تقصیر. (ناظم الاطباء). اما این معانی در جای دیگر دیده نشد
اسم مصدر از گرفتن. گیرندگی، تسخیر و گرفتگی و قبض، زدن با نیزه و طعنه، سرزنش و ملامت، جرم و گناه، عیب و تقصیر. (ناظم الاطباء). اما این معانی در جای دیگر دیده نشد